"Ruminate bir RPG oyunu değildi, zeka gerektiren bir bulmaca oyunuydu ve sende eksik olan şey tam da bu... Lee Felix."
Dijital oyun geliştiricisi olma hayalim yaklaşık 3.5 milyon abonesi olan Lee Felix yüzünden suya düşmüştü. Gdesingner'da öyle bir...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
|Lee Felix|
Başım, cadı kazanı gibi!
Gözlerimi açtığımdan beri ağrıyan başım yüzünden zar zor kalkmıştım yatağımdan. Etrafa baktım, kendi odamdaydım. En son hatırladığım kadarıyla, abim ile içmeye gitmiştik. Gidiş var, dönüş yoktu kafamda. Ancak hayal meyal görüntüler geliyordu gözümün önüne. Bunlar-
Bunlar... Abel?!
Odamdan çıktığım gibi koşarak mutfağa girdim. Kahvesini içen abim bana döndü.
"Uyanabilmişsin, ayyaş."
"Dün akşam ne oldu?! Neden Abel’ı hatırlıyorum ben?"
"Ne kadarını hatırlıyorsun?"
"Onun evinden içeri girdiğimi... Bir de, masanın altına falan baktığımı. Ne oluyor? Rüya mıydı?"
Alayla gülerek elindeki bardağı masaya bıraktı. "Keşke rüya olsa. Sarhoş halinle kızın kapısına dayandın. Yetmedi, içeri girdin. Ve Abel’ın yüzüne bakarak kenara çekilmesini, Abel ile konuşacağını söyledin-"
"Daha fazla anlatma!" rezilliğimi duymaya tahammülüm yok çünkü.
Ayaklarımı yere sürte sürte ilerledim ve karşısındaki sandalyeye oturdum. Başımın ağrısı beni öldürüyor!
"Neden izin verdin? Yalnızca gitsek olmuyor muydu?"
"Seni tutamadım ki salak! Tutturdun Abel’a gideceğim diye. Sorun olmadığını söyledi, ben de eve geçtim. Yarım saat sonra arayıp seni almamı söyledi. Hemen yan daire de olsa sırtımda taşıdım seni, bana bir omurga borçlusun."
Oflayarak arkama yasladım hüzünle. Kesin saçma salak davranmışımdır. Kıza gün geçtikçe daha çok rezil oluyorum. Benden hoşlanacağı varsa da vazgeçecek bu saatten sonra.
"Sana bir şey söyledi mi? Saçma sapan bir şey yapmış mıyım?"
"Hayır, hemen uyduğunu söyledi ama ben pek inanmadım. Kahkaha seslerin geliyordu evden."
Kafamı masaya vuracağım şimdi!
"Of! Ne yapacağım? Gidip ona sorsam mı?"
"Tavsiye etmem." diyerek ayağı kalktı ve sandalyeye astığı ceketini giyerek telefonunu cebine koydu. Hastaneye gidecekti, ben de tüm gün evde, ne bok yedim diye düşünüp ağlayacaktım.
