The Deceived Ones

Chapter 22

Keziah's POV

Mahigpit akong nakahawak sa baril saking kamay. Nagtago ako sa likod ng pader nang may naaninag akong anino. No, there's two silhouette standing in front of a guy who is laying on the floor. Papaputukan ko na sana sila nang magsalita ang isa.

"You're not that strong to defeat me Desmond... The Montero empire is about to fall once we get our hands on the heir. At kapag nangyari iyon, ang reyna namin ang mamamayagpag kasabay ang pag angat ng Jamesons" napatigalgal ako nang mabosesan ko lalaki. Shit! H-hindi pwede... B-bakit siya pa?!

I was shock when Desmond laugh. This ass hole has the audacity to laugh when his life is already in danger. "You think you can easily take her down? May I remind you, señorita is already calculated everything and everything is going as planned. Expect the downfall of the—" napaigtad ako sa puwesto ko nang makarinig ako ng sunod sunod na putok ng baril.

"Finish this off, Xander" narinig ko ang yabag ni Mr. Turnscrew na papalapit sa direksiyon ko. Muntik na akong mahuli kung hindi lang ako hinatak papasok sa isang kuwarto. Sinubukan kong kumawala sa lapastangan na humawak sakin pero sadyang malakas siya. Siniko ko ang mukha niya kaya lumuwag ang hawak niya saakin. Akmang papaputukan ko siya nang magsalita ito.

"You really have to hit me that hard huh?"

"Eh kung hindi ka ba naman tanga! Papatayin mo ba ako sa kaba ha Matt?!" Mahinang singhal ko sa kaniya.

"Kung hindi kita hinatak mahuhuli ka niya" nasilaw ako nang buksan niya ang flashlight niya. "Sorry" ibinaba niya ang ilaw kaya nakita ko ang itsura niya. Puno siya ng galos at dugo.

Marahas akong napalunok nang makarinig ako muli ng putok ng baril. Nagkatinginan kami ni Matt bago lumabas ng silid, pinatay niya ang flashlight niya nang makalabas na kami. Itinagi niya ako sa likuran niya at dahan dahang chineck ang paligid for enemies.

Nang wala siyang nakita ay sinenyasan niya ako na sumunod. Pagkalabas namin sa hallway na pinanggalingan namin ay nakita kong naliligo na sa sariling dugo si Desmond. Pumunta kami ni Matt doon sa hallway kung saan nakaratay ang katawan ni Desmond. Bago namin siya tuluyang malagpasan ay narinig kong bumulong si Matt.

"You did well Desmond, you'll never be forgotten" kumapit ako sa braso ni Matt nang nagiba ang temperatura ng paligid.

Nagpatuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa kaladkarin ako ni Matt. Hindi ko alam kung bakit pero hindi na ako nag abalang tanungin dahil na rin sa putok ng baril na narinig namin. Muli kaming lumiko at nakita namin ang mga kasamahan naming naiwan. The girls were hugging the nearest person to them as we saw the pool of blood in front of them.

"Larry" bulong ko. Kasalukuyan kaming nagtatago ni Matt sa likod ng pader. Sinenyasan niya ako na paputukin ang baril ko pag bilang niya ng tatlo.

"One" I held my breath as I stop my hands from shaking.

"Two" I hope the others are safe.

"Three!" Sabay kaming lumabas sa pinagtataguan namin at pinaputukan ang lalaking nasa harapan ng katawan ni Larry.

Napuno ng tili at sigawan ang hallway kung nasaan kami. The guy's body fell down beside Larry's lifeless body. Napatakbo kami ni Matt papunta sa mga kasama namin.

"We got to move now. Naalarma na ang mga kasamahan ng lalaking iyan at sigurado ako na pupunta sila dito" tinulungan ni Matt na tumayo si Kira at Miya na nanginginig na sa takot. Mabilis akong nilapitan ni Veiko at hinigit ang baywang ko. Sabay sabay kaming naglakad paalis sa lugar na iyon. I gave Larry one last glance before pushing my tears away.

I was about to break the silent atmosphere when I heard Joberlyn's scream.

Mabilis akong bumitaw kay Veiko at pinuntahan ang pinanggalingan ng sigaw.