İyilik gibi kötülük de bulaşıcıdır.
Bazen hayatta kalmak için iyiler de ellerini kirletmek zorunda kalır. Ve bu kişilerin hikâyeleri genelde anlatılmaz.
Başlarına durmadan kötü şeyler gelmiş iyi insanlar hayatın kurbanlarıyken biz onlara kötüler...
Sonunda üçüncü bölüm de geldi. Karakterlere az da olsa alıştığınızı umuyorum. Bu bölüm Atlas'ın planladığı ilk cinayetin nasıl olacağını öğreneceğiz. Meraklı mısınız?
Ve yine her zamanki gibi, ilerisi için ipuçları bıraktığımı unutmayın.
Bulduğunuz ipuçlarını, kurguyla ilgili düşündüklerinizi ve ilerisi için varsayımlarınızı yorumlar kısmında benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum. Yorumlarınız benim için gerçekten çok önemli.
Okurken arkada bir ses olmasını istiyorsanız medyadan şarkıyı açabilirsiniz. ❤
İyi Okumalar! <3
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 3: İnsanlara neden güvenmeyiz?
İnsanoğlu için çoğu şey gizemini korumaktadır hâlâ. Mesela duygular gibi. İnsanlar genelde aksini söylese de duygular öyle basit değildir, duygular karışıktır. Tüm hisler uçtan uça birbiriyle bağlıyken, onlara basit demek akıl kârı değildi çünkü.
En çok ihtiyacı olup da neredeyse hiç sahip olmadığı güven duygusu bunun ispatıydı. Atlas ve birçok kişi için güven, inşa edilmesi en zor olan duyguydu. İnsanların birine güvenmesi için bir sürü neden gerekir çünkü. Birine tamamen inanmak herkesin başaracağı bir şey değildi sonuçta. Güven duygusu büyük bir çaba sonucu oluşurken onun yıkılmaz olduğunu sanır insanlar; ama bu duygu, ufak bir hata sonucu yıkılacak kadar kırılgandı. Fakat güçlüydü de. Birine gerçekten güvendiğinde kendini kurşun geçirmez hissederdi insan. O güven kırıldığındaysa rüzgârda savrulup duran yapraktan farksız olurdu.
Atlas şimdiye kadar insanlara güvenmemesi gerektiğini öğrenmişti. Sorularla geçen hayatında kendine sorduğu bir başka soruydu bu; insanlara neden güvenmeyiz? Atlas buna iki şekilde cevap veriyordu; Birincisi, insanları gerçekten tanımıyordu, ne yapacakları asla belli olmazdı. İkincisi, onları çok iyi tanıyordu ve çıkarları için yapabilecekleri şeylerin gayet farkındaydı.
Yıllarını insanları tanımaya harcamış olsa da arada sırada o da yanlış yapıyordu. Özellikle yolun başında yaptığı hatalardan ders çıkarmış, öyle kolayca birine güvenmemeyi öğrenmişti.
Şimdi de içeride oturan, her ne kadar yıllardır onları izlese de ona yabancı olan o üç kişiye güvenmekte sorunlar yaşıyordu. Zaten Atlas bu hayatta gerçekten kime güvenirdi? Küçük kız kardeşi, Batu, Niyazi? Belki en fazla onlara güvenirdi; fakat kendi içindeki güven savaşı hâlâ devam ediyordu. İşin ilginç yanı da bunu ona Niyazi'nin öğretmiş olmasıydı...
On yıl içinde birkaç şey öğrenmişti Niyazi'den. Bunlardan en çok maruz kaldığı da güvenle ilgili olanlardı. Güven seni zayıf düşürür, der sonra da eklerdi:
