İyilik gibi kötülük de bulaşıcıdır.
Bazen hayatta kalmak için iyiler de ellerini kirletmek zorunda kalır. Ve bu kişilerin hikâyeleri genelde anlatılmaz.
Başlarına durmadan kötü şeyler gelmiş iyi insanlar hayatın kurbanlarıyken biz onlara kötüler...
Merhaba! Bildiğiniz üzere ABTG!'de yeni bir devir başlıyor. Bu da onun ilk bölümü. Daha önce dediğim gibi, bu kısım ilk kısımdan daha karamsar, daha gergin ve daha hızlı ve aksiyonlu olacak. Bu yüzden, böyle bir tempoyla başlamadan önce ilk bölümde biraz da olsa rahat nefes almamızı istedim.
Ya da bilemiyorum, bana göre 2.kısmın en sakin bölümü; ama belki de bu bölümde de pek nefes alamayacağız... (;
Şimdiden, bazı shipper'lara sabır diliyorum. Umarım beğenirsiniz...
Bir sürü yorum bekliyorum sizden!
İsterseniz medyadaki şarkıyı açabilirsiniz.
İyi Okumalar!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 46: Her zaman doğru olanı mı yapmalıyız?
Helen Demirdağ...
Aynı şehirde sen varsın, ben varım, biz yokuz.
Hayattaki her şey geçicidir. Hayatın kendisi bile. Yaşamlar yanar ve söner. Sürekli döngü hâlinde olan başlangıçlar ve sonlar, hep yeni bir rota oluşturur. İnsanların yapması gerekense sadece koşmaktı: Koşmak ve hayata yetişmek.
Tam da o an Helen'in yaptığı gibi. Ama onun diğerlerinden farkı bunu şimdi canını kurtarmak için yapmasıydı. Tabii adamın peşine düşmesine neden olan da kendisiydi aslında. Uzun zaman sonra ilk kez aktif olduğu bir göreve çıkmıştı ve bu da onun görevinin bir parçasıydı.
Helen son hızla koşarken nefes almayı denedi. Etrafındaki her şeyi bulanık görüyordu. Kalbi deli gibi atsa da bu, koştuğu için değildi. Koşu, en iyi yaptığı şeydi. Eğitimi sadece dövüşmekle sınırlı olmamıştı sonuçta. Yıllarca kendini böyle durumlarla başa çıkmak için hazırlamıştı. Ve şimdi, kullanmak için iyi bir zamandı.
Helen koşu ve dövüş gibi, duygularını da kontrol etmek üzerine çalışsa da bunda zaman zaman başarısız oluyordu. Atlas gibi hisleri üzerinde yeteri kadar söz sahibi olamamıştı. Görevde olmadığı ve gerekmediği sürece ne hissediyorsa belli eder, herkesin anlamasını sağlardı. Ancak şimdi görevde de olsa duygularını bloke edememişti.
