İyilik gibi kötülük de bulaşıcıdır.
Bazen hayatta kalmak için iyiler de ellerini kirletmek zorunda kalır. Ve bu kişilerin hikâyeleri genelde anlatılmaz.
Başlarına durmadan kötü şeyler gelmiş iyi insanlar hayatın kurbanlarıyken biz onlara kötüler...
Bu bölümde ekip arası ilişkilerin nasıl geliştiğini ve birbirleriyle iletişim şekillerinin nasıl olduğunu göreceğiz. Merak edilen bazı karakterlerin de geçmişlerine dair bazı bilgiler edineceğiz.
Bu sefer de çok dikkatli olmanız gerek, çok önemli detaylar var. İpuçlarını yakalamaya çalışın.
Bol bol yorum bekliyorum!
İsterseniz medyadaki şarkıyı açabilirsiniz. ^_^
İyi Okumalar! Düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim. <3
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 14: Kötülük alışkanlık olabilir mi?
Hayal Çelebi...
İnsanlar, alışkanlıklarının yansımasıdır. Bununla ilgili söylenmiş bir sürü laf vardır ve neredeyse hepsi aynı şeyi savunur. Alışkanlık edinmek kolay, onu bırakmak ise çok zordur; edindikleri alışkanlıklar da insanların nasıl olduklarını gösterir.
Hayal Çelebi, etrafında olup biten her şeye kendisini bile hayrete düşürecek kadar hızlı alışmaya başlamıştı. Anlam veremiyordu, hâlâ tedirgindi ve korkmakta devam ediyordu; ama alışmıştı bunlara. Tüm bu hislerle yaşamak artık ona zor gelmiyordu.
Atlas, zorla dâhil edildiği ekip ve cinayetin sebep olduğu vicdan azabı artık eskisi gibi korkutucu değildi. Özellikle dört gün önce gördüğü o manzaranın üzüntüsü ve kendisinin de bu işe dâhil olmasının getirdiği suçluluk duygusu günden güne kaybolup gidiyordu.
İlk günkü vicdan azabı, dördüncü günde artık daha az acıtıyordu. Ekibe uyum sağlamıştı. Eskisi kadar tehditkâr görünmüyorlardı. Hatta bazıları Hayal'in gözüne tatlı gelmeye bile başlamıştı. Batu, tüm şapşallıklarına rağmen aralarındaki en tatlı kişi olabilirdi. Hayal'i az çok gülümsetmeyi beceren tek kişiydi.
Kerem, hâlâ onun gözüne tekinsiz biri gibi geliyordu fakat ilk tanıdığı günden sonra onunla ilgili düşünceleri de değişmeye başlamıştı. Aslında iyi biri olduğunu söyleyebilirdi. Yine de kaba saba davrandığı anlar da olmuyor değildi. Genelde de Helen ile girdikleri her diyalogda bu yönünü gösteriyordu. Önceleri bu ufak tefek tartışmalar kızı gerse de şimdi birbirleriyle uğraşmaları komik gelmeye başlamıştı.
