İyilik gibi kötülük de bulaşıcıdır.
Bazen hayatta kalmak için iyiler de ellerini kirletmek zorunda kalır. Ve bu kişilerin hikâyeleri genelde anlatılmaz.
Başlarına durmadan kötü şeyler gelmiş iyi insanlar hayatın kurbanlarıyken biz onlara kötüler...
Merhaba! Bu bölüm geçen bölümden biraz kısa oldu, biliyorum ama gelecek bölümler daha uzun olacak. Ve bu bölüm, hiç yazmak istemediğimama karakterin anlaşılması ve gelecekteki olayların da bir parçası olacağı için yazmak zorunda kaldığım bir sahne var. Umarım bölümü beğenirsiniz.
Bir sürü yorum bekliyorum sizden!
Fikirleriniz ve desteğiniz benim için gerçekten çok önemli...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 37: Katil olmak ne kadar kolay?
Hayal Çelebi...
İnsanoğlunun en büyük korkularından biri ölümdür: Kendi ölümü, yakınlarının ölümü, evcil hayvanının ölümü... Hepsi birbirinden korkunç ve travmatiktir. Kabul etmesi zor, alışması daha da zordur. Ama hepsinden daha kötüsü de birini öldürüp katil olmaktır.
Hayal de Atlas'ın hareketsiz vücuduna bakarken bu korkuyu iliklerine kadar hissetmişti. Şoka girmeden önce Atlas'ın ona teşekkür etmesi hâlâ kulaklarında yankılanıyordu.
Beni kurtardığın için teşekkür ederim...
Hayal kafasını transa geçmiş gibi iki yana salladı. Hayır, diye düşündü. Onu kurtarmadım ki...
Atlas neden bahsediyordu? Hayal onu yaralayan kişiydi, kurtaran değil. Onu vurmuştu. Atlas'a silah doğrultmuş, sonra onu ateşlemişti. Bunu belki kendisi istemişti ama Hayal'in yapmaması gerekirdi. Bu tüm ideallerine zıttı. Üstelik bu kurtarmak değildi, her ne kadar bunu Atlas istese de bu bariz bir şekilde öldürmeye teşebbüstü.
Bileğini kavradığı parmakları çözülmüş, yere düşerken Hayal hiç tıbbi eğitim almamış gibi bir şey yapmadan ona bakıyordu. Atlas'ın az önceki boğuşmalardan kalma yaralarına rağmen suratının karanlıkta bile bembeyaz olduğunu görebiliyordu. Dudakları rengini kaybetmişti. Elleri buz gibiydi ve kanlarla kaplıydı. Güçlükle nefes alıyordu. Hayal her yokladığında nabzının çok hızlı ve zayıf olduğunu görüyordu.
