My stupid boss (Dutch)

Hoofdstuk 40

Eerder: "Hé en deze?" Ze reikt me een lang bordeaux jurk aan met een spleet aan de zijkant.

"Omg Jade hij is perfect."

Met zweterige handen en een onwijs harde zenuwachtige trek rijden we de grote oprijlaan op van de pleegouders van Tyler. Het huis nee landhuis is er beter woord voor. Het is werkelijk waar prachtig. Ik heb er bijna geen woorden voor. Het is net zo uit een magazine van perfecte huizen geplukt.

"Blaire, we zijn er."

Blijkbaar stonden we al even stil en zat ik te dagdromen. Ik voel het bloed naar mijn wangen stromen. Ik mompel een sorry en we stappen dan beide uit.

Tyler komt naar me toe wandelen en neemt me bij men onderrug vast. Ik voel zijn hand wat naar onderen zakken wat me alleen maar meer laat blozen. Plots voel ik zijn hese stem tegen mijn oor aan en zijn warme ademen laat me kort vanbinnen beven.

"Heb ik je al verteld dat je er verrekt sexy uit ziet in die jurk van je? Je wilt niet weten wat ik eigenlijk allemaal met je zou willen doen." Er schiet een brok door mijn keel en ik voel mijn hart 10x sneller slaan. "I-ik. T-tyler i-ik." "Het is goed je hoeft niks te zeggen het was gewoon een mededeling. Ik wou gewoon dat je het even wist." Ik moet kort even giechelen.

Nadat Tyler op de bel heeft gedrukt duurt het niet lang voor die open gedaan wordt. Een jonge vrouw open de deur met een beleefde glimlach op haar gezicht in een uniform. Dat moet vast een werkneemster zijn. Het kan ook niet anders, wat had ik verwacht in zo'n groot huis.

"Meneer en mevrouw O'Brain welkom mag ik uw jassen aannemen." Vraagt ze ons beleefd. Ik voel mezelf helemaal weer warm worden door wat ze zei. Ik vind het nog iets hebben. Misschien ooit op een dag. Als Tyler er tenminste ook zo over denkt. Hij heeft alvast geen opmerking dat ze mijn achternaam verkeerd zei.

We geven onze jassen aan en daarna leidt ze ons voor naar een grote open ruimte die erg gezellig ingericht is. Het is een eetkamer die aangrijnst aan de woonkamer. Ik zie 4 mensen recht staan uit gezellige uitziende zetels. Ze hebben al een glaasje cava vast.

Een wat oudere vrouw komt naar ons toegelopen in een smaragdgroene jurk. Ze heeft een vriendelijke gezichtsuitdrukking op haar gezicht. "Tyler, lieverd je bent er." Met een grootte glimlach loopt ze naar Tyler en geeft hem voorzichtig 2 kussen op zijn wangen. "Moeder." Hij trekt zich terug en kijkt haar lief aan. "Hoe gaat het met u?"

"O met mij gaat alles goed. Maar hoe gaat het met jou? Het lijkt wel een eeuwigheid dat ik je nog gezien heb. En ik denk dat ik deze ontmoeting te danken heb aan die mooie vrouw die je bij je hebt." Ze kijkt nu mijn kant op. "Hallo ik ben Eleonore." "Hallo ik ben Blaire Davids het is mij een eer u te mogen ontmoeten mevrouw." "Oh nee kind de eer is volledig van mijn kant. Ik ben zo blij dat ik eindelijke de beroemde vrouw mag ontmoeten die mijn zoon eindelijk gelukkig kan maken."

"Nu draai je eens om?" Ik kijk haar verward aan maar doe toch wat ze van me vraagt. Ik draai voorzichtig een rondje rond mijn eigen as totdat ik haar weer voor me zie.

"Ja geweldig, je ben perfect voor Tyler. Je bent werkelijk waar prachtig meisje." Ik moet blozen om haar compliment. "Dank u mevrouw." "Oh noem me toch Eleonore." Ze draait zich om om haar man te roepen. Ik voel Tyler zijn hand weer rond mijn heup leggen. Ik kijk hem aan en ik zie dat hij naar me glimlacht. Ik lach terug en fluister tegen hem.

"Bedankt dat je me je ouders laat ontmoeten dat betekent echt heel erg veel voor me." Hij buigt zich naar me toe en plaats een kus op mijn slaap.

Niet veel later komt er ook een wat oudere man afgelopen met een strenge blik op zijn gezicht. Doordat hij een maatpak aanheeft ziet alles er serieuzer uit. Ik voel een brok door mijn keel gaan. Maar dat verdwijnt algauw als Tyler naar de man toeloopt en hem in een mannelijke knuffel trekt.