My stupid boss (Dutch)

hoofdstuk 14

eerder:                                                                                                                              Dan vraagt hij me iets. "Ik zou je eigenlijk iets willen vragen..."

Leunend tegen zijn bureau kijkt hij me intimiderend aan zijn handen zijn gezet op het bureaublad en steunt er dan nonchalant tegen. "Volgende week is er een opening van een nieuw hotel en ik moet daar bij zijn. Het gaat om bekende namen die er naar toe gaan uit de businesswereld. En ik kan daar moeilijk naar toe gaan zonder een vrouw naast mijn zij als je weet wat ik bedoel." 

Met een groot ego vraagt hij zijn vraag alsof hij er trots op is dat hij vraagt of ik met hem mee wil. Ik kan moeilijk nee zeggen want het staat in het contract maar ja wil ik ook niet zeggen. Tussen die grootte mensen is niks voor mij ik ben tenslotte nog een tiener, oke ik word bijna twintig  maar toch.

"I-ik weet het niet i-ik..-" stotter ik terwijl ik met mijn nagels zit te spelen en naar mijn schoenen kijk. "Je weet dat je geen nee kan zeggen het staat in het contract, dus dan zie ik je volgende week? Ik ga nog iemand laten komen om met jou een jurk te gaan kopen en je op te maken zorg dat je volgende week klaar staat om 19.00 uur aan de hoofdingang van het penthouse ik kom je dan ophalen." Zegt hij zeker van zijn zaak het enige wat ik kan doen is knikken.

hij loopt naar de deur en doet hem voor me open als teken dat ik kan gaan. Stilletjes loop ik met een gebogen hoofd naar de deur en loop dan naar mijn kantoor.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Hey." Easton komt mijn kantoor binnen gestormd en de deur wordt opengezwaaid. Ik kijk op en glimlach naar hem. Easton komt me ophalen voor samen iets te gaan eten. "Hey, ik moet juist nog even deze documenten invoeren op mijn laptop en dan ben ik klaar." "oke ik ga wel even in de zetel wachten."

"He heb je mijn kleedje mee?" Ik had Easton gevraagd om een kleedje voor me mee te doen vanuit mijn woning waar ik nu al een tijdje verblijf. Marina had het voor me klaargelegd dus ik weet niet wat ze heeft uitgekozen. Want geen denken aan dat ik met mijn werkleding uit ga. Ik zal me dan wel vlug in mijn kantoor omkleden. Het is een kleine moeite.

Easton glimlacht en zwaait met een zak waar er waarschijnlijk de kleding heeft ingestoken. "Dankje." "No problem my girl." Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht als hij dat zegt.

Hij loopt naar de zetel en gaat zich gaan neer zetten. Hij kijkt naar elke beweging die ik maak en er zit een grote grijns op zijn gezicht. Vast wel weer een binnenpretje. "Wat zit jij nu weer zo dom te grijnzen?" Vraag ik hem nieuwsgierig. "Niks ik vind het gewoon grappig hoe jij zo geconsecreerd kan werken ik kan dat echt niet zie je mij al achter zo'n bureau werken met zo'n stapel papieren voor mij haha ik zou niet weten waar ik zou moeten aan beginnen." Zegt hij al lachend.

Het is een echt grappig beeld als je hem al voor zo'n bureau ziet zitten met zijn handen in zijn haren van frustratie. Nu begin ik ook te lachen zo hard dat ik de slappe lach krijg. Wat kan hij soms echt uit de dode hoek komen met droge opmerkingen die toch zo grappig zijn. Ik ben blij dat ik zo'n goede vriend heb geworden waar ik gewoon lol mee kan hebben zonder aan andere dingen te denken.

Plots gaat de deur met een ruk open en zie ik een woedend gezicht voor me. Hij kijkt de kamer rond en ik zie dat zijn ogen op Easton vallen. Ik zie dat hij nog kwader wordt en dat zijn slagader in zijn nek die zo aantrekkelijk is begint de kloppen van woede. "Wat heeft dit te betekenen?!" Sist hij tussen zijn tanden. Ik kijk direct naar mijn schoot waar mijn handen op liggen en begin rondjes te draaien met mijn duimen uit nerveusheid.
"Kijk me aan als ik tegen je praat." Langzaam kijk ik weer naar boven en kijk in zijn prachtige groene ogen.

"Het spijt me dit is Easton hij is een vriend van me en hij wou straks met me iets gaan eten maar ik moest nog een paar documenten afwerken en hij ging op me wachten." Ratelde ik aan één stuk door, het valt me op dat ik deze keer niet heb gestotterd want dat ging een afhang zijn waar Easton bij was.

"Als hij op je wilt wachten kan hij dat ook doen beneden bij de minibar en in één van de stoelen gaan zitten die daar staan want ik kan je verzekeren er staan er daar meer of honderd dus genoeg keuze en reden om beneden te gaan wachten. Ik duld geen mensen die geen werknemers van me zijn hier op de werkvloer is dat duidelijk." Zegt hij wat ingehouden om niet te gaan uitbarsten.

"Het spijt me het zal niet meer gebeuren."
Neemt Easton nu het woord. Hij staat op van de zetel waar hij in zat en loopt naar meneer O'Brain en steekt hem zijn hand uit om hem te begroeten uit beleefdheid. Maar die negeert mijn baas volledig.

Hij kijkt me nog één intimiderend aan en loopt dan mijn kantoor uit en laat de deur met een plof dichtvallen. Easton kijkt mij aan en het enigste wat hij zegt is: "Wat voor een arrogante klootzak is dat. Ik zal het in het vervolg ook tegen hem zeggen als zijn vrouw bij hem op kantoor komt. Dat hij geen niet-personeel op de werkvloer mag meenemen. Wat voor zever is dat nu weer."

Ik kan alleen maar denken dat Meneer O'Brain helemaal geen vrouw heeft laat staan een vriendin.

Hey Eline hier hopelijk hebben jullie er van genoten van dit hoofdstukje het is niet veel maar ik zal de volgende keer hem wat langer maken. Wat denken jullie wat Tyler O'Brain denkt als hij Blaire en Easton daar zo heeft zien lachen op haar kantoor? Was het Jaloezie? Of toch gewoon omdat er geen mensen op zijn werkvloer mogen komen die geen personeel zijn? En wat kwam hij daar eigenlijk doen want het was al zeker niet om mee te lachen?                                                                                                                                                                                                     Veel liefs Eline.