Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔱
"Bu da ne demek oluyor böyle, ne demek gay bir çocuğu- sen aklını mı kaçırdın?!"
Kız ciyakladığında Minho öfkeyle soludu. Ağzını bıçak açmamıştı. O kadar öfkeliydi ki eline geçen her şeyi parçalayabilirdi.
Yerde duran uzun ince bibloyu eline aldı ve duvara fırlattı.
Paramparça olan biblodan öylesine devasa bir ses çıkmıştı ki civar evlerin hepsinden duyulmuş olması muhtemeldi.
"Siktiğimin ilişkisinde neden hep canımı yakıyorsun, ben de senin yaptıklarının aynını yapayım,buna katlansana hadi!"
Kız oldukça şaşkın ve korku doluydu. Sevgilisini ilk defa bu kadar öfkeli görüyordu. İlk defa ortalığı yıkıp dökecek kadar sinirlenmişti.
Sahte gözyaşlarını akıtmaya sığındı.
"Minho, hastayım diyorum sana! Hafıza ve birincil kişilikle ilgili rahatsızlığımı biliyorsun.Bunların hastalığımdan kaynaklandığını sana defalarca anlattım, bana biraz anlayış gösteremez misin bıktım artık şu iğrenç kıskançlıklarından!"
Minho güldü. Ama asla eğlenmiyordu.
Öfkesi damarlarını yırtacak gibi oldu.
"O lanet olası annen de bunları dedi biliyor musun! Katlanmalıymışım, anlayış göstermeliymişim. Ben gecenin bir yarısı polis merkezinde suçlularla uğraşırken sevgilim barlarda elin adamlarıyla sabahlıyor, hasta olduğunu iddia ediyor kafasının yerinde olmadığını söylüyor. Kahretsin, sen aynı durumda olsan beni kıskanmazdın bile değil mi?!"
Kız Minho'ya sarıldı ve göğsüne başını koydu. Ama genç adam onu kendinden itti ve dizlerinin üstüne çöktü.
"Minho, lütfen sakinleş sevgilim. Her şey iyi olacak. Bak şu an bilincim yerinde ve buradayım. Barda değilim öyle değil mi? Tedavim iyiye gidiyor.İyileşeceğim Minho söz. Bana zaman ver."
Genç kız elini uzatıp yere çökmüş olan adamın yanağını okşamak istedi. Karşılaştığı tepkiyi beklemiyordu.
"Dokunma."
"Minho,lütfen sakinleş."
Genç adam zar zor kendini toparladı ve ayağa kalktı.
"Sorun yok değil mi?"
Sırıttı genç adam. Onu iki gündür bu hale getiren,ruh gibi gezdiren, uzun zamandır da ona değersiz hissi veren kadın kendisi değilmiş gibi, hiçbir şey yokmuşçasına soru sormasına sırıttı. Öfkesi,kırgınlığı sadece kendisine zarar veriyordu. Keskin sirke küpüne zarardı. Öyleyse artık kendine merhamet etmeliydi. Bu ipleri bırakmalıyıdı. Çünkü tuttukça canı yanıyordu.
