"Kaçık mısın? Askeri uçaklar, ekip, orada kalacağımız yer ve bineceğimiz araçlardan bahsediyorum."
Seungmin başını salladı.
"Her şey ayarlandı Minho."
Minho masasını bulduğunda bilgisayarındaki yeni gelen mailleri inceliyordu.
"Roma Polisi'nden bir ekip bizi karşılayacakmış. Otelde siz ikiniz aynı odada kalacaksınız, ben de Jisung'la kalacağım."
"Jisung'un seninle gelmesi ne kadar doğru Minho?"
"Hiç doğru değil." Felix, masasından başını kaldırmadan konuşmuştu.
"Kocaman karnıyla farklı bir ülkede tehlikeli bir görevde bulunması hiç ama hiç doğru değil."
Felix'in dediğine karşın Minho ona dik dik baktı.
"Han Daejung'u Jisung yakalamayacak, Jisung tutuklamayacak,cezasını da o vermeyecek. Benimle gelmek ve kardeşini oradan almak istedi.Düşük bağışıklığına iyi gelecek ve onu güçlendirecek şeyler arıyorum, işime karışmayın. Boş boş konuşuyorsunuz."
Minho'nun otoriter sesi ve açıklamasından sonra odada bir sessizlik hakim olmuştu.
Ardından kapı kuvvetlice açıldı ve çıkan gürültüyle üçü de gelene baktılar.
"Komiser Lee, babanız tutuklandı efendim. Cinayeti nasıl işlediğini ve annenizin cesedini gömdüğü yeri itiraf etti."
🔱
Kapının açılma sesiyle yorgun gözlerini araladı genç adam. Odası zifiri karanlık ve çok sessizdi. Günlerdir bağlı olduğu yatağında yattığından, koyu renkli perdelerini aralayamamıştı hiç. Acaba güneş hala doğuyor muydu? Yoksa sadece ona mı aydınlık yüzünü göstermiyordu? Gece miydi yoksa gündüz müydü, bunun farkında bile değildi. Tamı tamına on altı gündür burada bağlıydı ve artık mosmor olmuş bileklerini hissetmiyordu.
Kapı kapandı ve arkasından kilitlendi. İçeriye süzülen tatlı çiçek kokusundan onun geldiğini anlamıştı. Elinde bir gaz lambası tutuyordu genç kız.
Birbirlerini ilk tanıdıkları zamanlarda sadece geceleri gelirdi. Gelirdi ve onun devasa gardırobunu açardı.On altı gün boyunca ona gizli gizli yemek ve su getirmişti fakat pelerinlerine sadece geceleyin dokunuyordu.
