Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔱
"Hamileliğinin ilk 4 ayı kabus gibiydi. Bağışıklığı bir anda düştü ve...Ağız içi ve cildi yaralarda kaplıydı.Jisung ölecek diye çok korktum. Bir yandan da Ayun'a kan yoluyla hastalığın geçmesinden. Ama tıbbi yöntemlerle bunu engellemenin mümkün olduğunu öğrendik. Bizi sevindiren şey de bu oldu. Ayun hasta değil.Ayun doğmasaydı ikimiz de bu hayata nasıl tutunurduk bilemiyorum."
Seungmin, destek olurcasına Minho'ya yaslandı ve elini onun omzuna koydu.
"Hyunjin sen dinlen, ben bakarım bebeğe. Dün gece Jisung ile ikiniz hiç uyumadınız."
"Sen de uyumadın Minho."
"Sorun değil." Dedi Minho. "Ben alışkınım."
Adımlarını hızlandırdı ve yatak odasına girdiğinde Jisung uyuyordu.Beşiğe eğildi ve ağlamakta olan bebeği dikkatlice kollarına aldı Minho.
"Minik bebeğim neden Jisung'un biraz uyumasına müsade etmiyorsun hm?"
Minik beden, başını onun omzuna yasladı ve küçük parmaklarıyla tişörtünü tuttu.Babasının kokusunu almasıyla sakinleşmişti ve ağlaması durmuştu.
"Ne, ah bebeğim. Demek beni özledin."
Minho, elini onun henüz kontrolünü sağlayamadığı minik başının arkasına koydu ve destekledi. Başına minik bir öpücük kondurdu ve gerçeküstü kokusunu içine çekti. Küçük ayakları birbirine sürtünüyordu. Belli ki babasının onunla ilgilenmesi hoşuna gidiyordu. Başının arkası, ağlayıp huysuzlandığı için terlemişti ve yumuşak saçları birbirine yapışmıştı.Minho, yatakta yorgun düşen Jisung'u rahatsız etmeden çekmeceyi açtı ve bebek için bir havlu çıkarttı.Onu kucağında sabit tutarken saçlarının arkasını kuruladı.Bu sırada Jisung yatakta doğruldu ve yorgun gözlerini ikisine dikti.
"Acıkmış olmalı."
Saçlarını kurulamaya başladıktan sonra onu Jisung'a verdi. Jisung onu emzirmeye başladığında daha da sakinleşmişti.
