Bully's Target

Όσα είπα τα εννούσα [5]

Την φωνή αυτή θα την αναγνώριζα από χιλιόμετρα. Ο Μάρκος ήταν. Δεν σταμάτησα να περπατάω, ούτε γύρισα να τον κοιτάξω. Αντιθέτως συνέχισα τον δρόμο μου και άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα

Αυτός συνέχισε να με φωνάζει ενώ έτρεχε για να με φτάσει και ξαφνικά νιώθω ένα τράβηγμα στο χέρι μου

Μάρκος : "Περίμενε γαμωω", μου λέει ενώ ανασαίνει γρήγορα και κοφτά

Νικόλ : "Τι είναι? Θες να με κοροϊδέψεις όπως κάνεις στο σχολείο τόσα χρόνια?"

Μάρκος : "Νικόλ εγώ.."

Νικόλ : "Εσύ τι? Δεν θα καθίσω να ακούσω τις βλακείες σου Μάρκο. Δεν έχω την όρεξή σου. Και την εργασία που δεν την τελειώσαμε μην ανησυχείς. Θα την κάνω μόνη μου", λέω και πάω να φύγω αλλά δεν με αφήνει

Μάρκος : "Ποιος την χέζει την εργασία. Δεν είναι το θέμα μας αυτό. Άκου με λίγο. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω γιατί το κάνω αυτό. Αλλά πρέπει να με πιστέψεις όταν σου λέω ότι δεν θέλω να το κάνω"

Νικόλ : "ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΛΕΣ ΨΕΜΜΑΤΑ. ΑΜΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ"

Μάρκος : "Γαμώ είσαι τόσο ξεροκέφαλη. Ακούς αυτό που λέω?. Δεν. το. θέλω. Ποτέ δεν το ήθελα", λέει ενώ μου πιάνει το πρόσωπο

Νικόλ : "ΜΗΝ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΚΑΛΟΣ. ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ. ΕΙΣΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΡΡΩΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΙΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΑΓΚΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΣΑΙ ΕΤΣΙ ΕΝΩ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ. ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟυ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΣΑΙ ΕΤΣΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΟυ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΣΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ", λέω ενώ τα δάκρια βρέχουν τα μάγουλά μου και οι γροθιές μου τον χτυπάνε στο στέρνο

Μάρκος : "ΑΝ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΕΔΩ ΝΙΚΟΛ. ΘΑ ΕΠΕΜΕΝΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ?"

Νικόλ : "Σε ξέρω πολύ καλά Μάρκο οπότε κόψε τις μαλακίες, πάρε τα κουλά σου από πάνω μου και άσε με να πάω στην μίζερη ζωή μου", λέω κουρασμένα αλλά 'αυστηρά'

Μάρκος : "Αν αυτό είναι που θες, αυτό θα κάνω. Αλλά να ξέρεις ότι όσα είπα τα εννούσα"

Νικόλ : "Ναι καλά. Ό,τι πεις", λέω και απομακρύνομαι από αυτόν

Σιγά μην πάω σπίτι. Στους 'γονείς μου'. Να μου λείπει. Θα πάω στο μέρος μου. Είναι ένα σαν άγαλμα πάνω σε έναν λόφο. Έχει ωραία θέα εκεί. Μπορώ να δω όλη την πόλη και ειδικά το βράδυ με τα φώτα είναι πολύ ωραία και ήρεμα. Δεν είναι και πολύ γνωστό μέρος οπότε είμαι κομπλέ

Φτάνω στην 'κορυφή' και πάω και κάθομαι αριβώς δίπλα από το άγαλμα. Δεν έχει ούτε παγκάκι ούτε τίποτα. Στην κυριολεξία κάθομαι πάνω σε πέτρες/βράχια. Βάζω το playlist μου και πρώτο πρώτο μπαίνει το "Before I go" της Mimi Webb. Αυτό ακριβώς χρειαζόμουν τώρα

Σκέφτομαι τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια και αυτά που μου είπε ο Μάρκος. Ακόμη να πιστέψω ότι μπόρεσα και μίλησα έτσι σε αυτόν

Εννοείται ότι ακόμα κλαίω ενώ τραγουδάω. Έχω που έχω χάλια φωνή, τώρα με το κλάμα είναι ακόμα χειρότερη

Ανοίγω το κινητό μου να δω την ώρα και βλέπω 00:00

Καλημέρα κόσμε. Πως πέρασε έτσι η ώρα. Σε 8 ώρες έχω μάθημα αλλά δεν νυστάζω καθόλου και σπίτι δεν πρόκειται να πάω

Θα πάω κατά τις 7:30 να πάρω την τσάντα και μία μπάρα γιατί έχω να φάω από το μεσημέρι και μετά θα πάω σχολείο

Την τελευταία ώρα έχουν μπει όλα τα sad songs στην σειρά και κλαίω ακόμη περισσότερο 

Παίρνω μερικές βαθιές ανάσες και προσπαθώ να ηρεμίσω. Τουλάχιστον ο αέρας εδώ είναι δροσερός και αναζωογονητικός

[...]

Η ώρα είναι 1 και έχω σταματήσει να κλαίω. Όχι γιατί το θέλω. Απλά δεν έχω άλλα δάκρυα. Οπότε κάθομαι και πονάω ψυχικά ενώ η μουσική παίζει από πίσω

Για να φτάσεις στο άγαλμα πρέπει να περάσεις από κάτι φυτά/δέντρα οπότε πάντα μπορώ να ακούσω άμα έρχεται κάποιος. Αν και ποτέ δεν γίνεται αυτό. Πρέπει να φοβάμαι? Ακούω τα φύλλα των δέντρων να κουνιούνται και δεν είναι από τον αέρα. Βλέπω μια μορφή αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι γιατί είναι σκοτεινά

Πλησιάζει και άλλο και μπορώ πλέον να διακρύνω από τον σωματότυπο ότι είναι αγόρι

Είναι ο....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αλοχαααα

Δεν μπόρεσα να ανεβάσω χθες αλλά ανέβασα σήμερα

Αχχχ fight στο σημερινό κεφάλαιο

Spoiler : συζήτηση Μάρκου-Νικόλ

See yaaa

~Lex<3