2 μήνες αργότερα (14 Φεβρουαρίου)
Όπως καταλάβατε και από την ημερομηνία, σήμερα είναι του Αγίου Βαλεντίνου, και είμαι καθοδόν για το σπίτι του Μάρκου. Έχει κάτι για εμένα λέει
Του είπα ότι δεν χρειαζόταν να μου πάρει κάτι, αλλά επειδή το ήξερα ότι θα το έκανε ό,τι κι αν του έλεγα, του πήρα και εγώ κάτι
Και με αυτό έφτασα έξω από το σπίτι του και χτύπησα το κουδούνι
Η πόρτα δεν άργησε να ανοίξει και πίσω της είδα την μικρή του αδερφή, που μόλις με είδε, με αγκάλιασε και το χαμόγελο στα χείλη της και η χαρά της ήταν ευδιάκριτα από χίλια μέτρα μακριά
Νικόλ : "Γεια σου αγάπη μου", είπα και την σήκωσα στην αγκαλιά μου
Ισμήνη : "Γειαααα"
Νικόλ : "Καλέ εσύ έχεις μεγαλώσει πολύ από την τελευταία φορά που σε είδα"
Ισμήνη : "Χθες με είδες", είπε με ένα υφάκι
Νικόλ : "Το ξέρω, αλλά και πάλι. Τέλος πάντων, καλύτερα να πηγαίνω πάνω να δώσω και το δώρο στον αδερφό σου"
Ισμήνη : "Το ήξερα ότι έρχεσαι μόνο για αυτόν. Εμένα δεν με αγαπάς καθόλου", είπε μουτρωμένη
Νικόλ : "Μην λες βλακείες τώρα. Το ξέρεις ότι και σε έσενα σε αγαπάω πολύ και σε έχω σαν την μικρή μου αδερφή. Μην στεναχωριέσαι τώρα", είπα και αυτή ξεκίνησε να γελάει
Νικόλ : "Παιδάκι μου πας καλά? Γιατί γελάς?"
Ισμήνη : "Πλάκα έκανα καλέ. Δεν σε παρεξηγώ. Είναι το αγόρι σου και θες να τον δεις. Είναι απόλυτα λογικό. Και εγώ σε αγαπώ πολύ, αλλά άντε πήγαινε πάνω τώρα"
Νικόλ : "Είσαι μία εσύ. Πάω πάω. Τα λέμεεε. Φιλάκιααα", είπα και ανέβηκα τα σκαλιά
Φτάνω έξω από την πόρτα του, και έτσι όπως πάω να χτυπήσω την πόρτα, ακούω τον Μάρκο να μιλάει
Μάρκος : "Δεν θέλω να το κάνω ρε μαλάκα, αλλά πρέπει....Θα στεναχωρηθεί πολύ. Μπορεί να πέσει ακόμα και σε κατάθληψη. Δεν την ξέρεις όσο καλά την ξέρω εγώ. Αλλά καλύτερα να το κάνω τώρα, για να μπορέσει να συγκεντρωθεί μετά στα διαβάσματα. Να μπορέσει να επανέλθει και να γράψει στο τέλος"
Αυτά άκουγα από μέσα και υποθέτω μιλούσε στο κινητό γιατί ακουγόταν μόνο η φωνή του και μετά παύσεις πριν ξαναμιλήσει
Μάρκος : "Την αγαπάω ρε γαμώτο, δεν θέλω να της το κάνω αυτό", τον άκουσα να λέει κλαίγοντας
Εκεί η καρδιά μου τον λυπήθηκε. Ήμουν έτοιμη να κλάψω με την λύπη του. Αλλά προσπαθούσα να καταλάβω και για ποιον μιλούσε. Για εμένα μήπως? Τι εννοούσε όμως?
Μάρκος : "Δεν θέλω να την χωρίσω", ακούστηκε πάλι κλαίγοντας
Με αυτά τα λόγια ένιωσα την καρδιά μου πιο βαριά, το σώμα μου ανίκανο να με κρατήσει όρθια και τα μάτια μου να θωλώνουν από τα δάκρυα
Έκατσα κάτω και στηρίχθηκα στον τοίχο πίσω μου ενώ τα δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα μάγουλά μου. Οι χτύποι της καρδιάς μου αυξήθηκαν κατά πολύ, οι ανάσες μου έγιναν πιο κοφτές και τρεμουλιάρικες και τα χέρια και πόδια μου άρχισαν να τρέμουν
YOU ARE READING
Bully's Target
Fantasy"Μπορείς απλά να με αφήσεις μονη? Κανείς δεν σε αναγκάζει να μείνεις εδώ και δεν έχω όρεξη πάλι να αρχίσεις να με κοροϊδεύεις. Το κάνεις τόσα χρόνια τώρα. Άσε με τουλάχιστον μόνη μου στο μόνο μέρος που με ηρεμεί" Αλλά δεν κάνει τίποτα παρά μόνο να μ...
