Τελείωσε επιτέλους το σχολείο. Άντε να δω πώς θα του το πω. Βάζω την τσάντα στην πλάτη μου, προσπερνάω τον Μάρκο και βγαίνω από την τάξη. Περνάω από τους διαδρόμους και όπως έγινε και το πρωί, όλοι με κοιτάνε. Ξέρω γιατί. Επειδή φοράω το μπουφάν του Μάρκου
Βγαίνω γρήγορα στο προαύλιο και ύστερα έξω από το σχολείο. Μετά κατευθύνομαι προς το άγαλμα. Φτάνω και εννοείται αυτός δεν είναι εκεί. Όταν ήμουν στην τάξη μου έριξε ένα βλέμμα και μετά γύρισε στον Μιχάλη και ξεκίνησαν να μιλάνε
Δεν το βλέπω να έρχεται σύντομα και δεν έχω και το κινητό να βάλω μουσική. Βλέπετε πόσο ωραία περνάω έτσι?
[...]
Έχω καθήσει γιατί έχω και την τσάντα και τον βλέπω να έρχεται. Σηκώνομαι και φτάνει μπροστά μου με ένα χαμόγελο. Με αγκαλιάζει αλλά βγαίνω από την αγκαλιά. Με κοιτάει στεναχωρημένος ενώ το χαμόγελο έχει φύγει από το πρόσωπό του
Δεν θέλω καθόλου να το κάνω αυτό αλλά πρέπει
Μάρκος : "Τι έγινε?"
Νικόλ : "Πρέπει να μιλήσουμε. Σοβαρά"
Μάρκος : "Εντάξει? Τι έγινε? Γιατί είσαι τόσο σοβαρή?"
Νικόλ : "Πρέπει να σταματήσει όλο αυτό. Ό,τι κι αν είναι"
Μάρκος : "Κάτσε τι? Γιατί?"
Νικόλ : "Δεν χρειάζεται καν να ρωτάς γιατί. Είσαι ο νταής μου ρε Μάρκο. Δεν γίνεται άλλο αυτό. Τόσα χρόνια μου συμπεριφέρεσαι σκατά και τώρα είναι λες και είμαστε κολλητάρια. Δεν μπορώ να σε συγχωρήσω τόσο γρήγορα. Και μετά μου λες ότι και καλά δεν τα εννοείς και ότι δεν θες να το κάνεις αλλά αν δεν ήθελες θα έβρισκες τρόπο να μην το κάνεις. Εσύ από ότι φαίνεται δεν θες. Και ναι το παραδέχομαι, ήταν ωραία όσο κράτησε αλλά δεν μπορώ να παριστάνω πως όλα είναι καλά, γιατί δεν είναι. Άσε που με έχεις αποσυντονίσει από τα διαβάσματά μου. Αυτές τις μέρες διαβάζω πολύ λίγο και δεν γίνεται οι βαθμοί μου να πέσουν. Δεν πρέπει να πέσουν. Οπότε καλύτερα να πάμε πίσω στο πως ήταν οι ζωές μας πριν αρχίσουμε να μιλάμε. Και την εργασία θα την κάνω μόνη μου αλλά θα πω ότι την κάναμε μαζί. Τέλος, ορίστε το μπουφάν σου", είπα ενώ έβγαλα το μπουφάν και έτεινα το χέρι μου -με το μπουφάν- προς το μέρος του
Αυτός είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα από όταν άρχισα να μιλάω. Ξαφνικά η έκφρασή του σοβάρεψε και ενώ πήρε απότομα το μπουφάν του και μου έριξε ένα βλέμμα, το οποίο με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα
YOU ARE READING
Bully's Target
Fantasy"Μπορείς απλά να με αφήσεις μονη? Κανείς δεν σε αναγκάζει να μείνεις εδώ και δεν έχω όρεξη πάλι να αρχίσεις να με κοροϊδεύεις. Το κάνεις τόσα χρόνια τώρα. Άσε με τουλάχιστον μόνη μου στο μόνο μέρος που με ηρεμεί" Αλλά δεν κάνει τίποτα παρά μόνο να μ...
