Loving my student

15ο Κεφάλαιο

Αριστέας ποβ

Ήμουν σπίτι και συζητούσα με την Dahyun

"τι θα κάνεις με την Μαριανθη?" ρώτησε

"δεν ξέρω Dah... Την αγαπάω αλλά με κρατάει ο εγωισμός μου... Και... Είμαι και πληγωμενη..."

"καταλαβαίνω... Αλλά αξίζει δεύτερη ευκαιρία... Όλοι αξίζουν..."

"θα δω τι θα κάνω..."

Δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα... Σκεφτόμουν...

Δεν μπορούσα να είμαι μακρυά της... Την αγαπάω...

Θα την συγχωρουσα.. Μάλλον... Ήδη μέσα μου την είχα συγχωρέσει... Στο κάτω κάτω ήταν μεθυσμένη...

Ήρθε το πρωί... Με εμένα να μην έχω κοιμηθεί καθόλου...

Άρχισα να ετοιμάζομαι...

Πλυθηκα και Φόρεσα ένα κάρο γκρι άσπρο πουκάμισο, μαύρο παντελόνι και ένα μπουφάν μαύρο...

Πήγα να ξυπνήσω την Dahyun...

"καλημέρα Dahyun" είπα ήρεμα...

"σηκωωω πρέπει να πάμε σχολείο" είπα παιδιαστικα...

"δεν μπορώ Αριστέα... Νιώθω πολύ άρρωστη..." είπε χωρίς να σηκωθεί...

Πήγα κοντά την για να δω αν έχει πυρετό... Την ακούμπησα στο μέτωπο και είδα πως είχε...

"έχεις πυρετό" είπα ανήσυχα...

Χώθηκε κάτω από τα σκεπασματα και εγώ πήγα να πάρω τηλέφωνο στο σχολείο για να ενημερώσω πως θα δεν θα πάω όπως και η Dahyun...

"καλημέρα. Αριστέα Αλεξοπούλου, καλεσα για να ενημερώσω πως εγώ και η κυρία Kim Dahyun θα λειψουμε σήμερα"

"ενταξει. Θα ενημερωθούν οι μαθητές για την απουσία σας"

Το έκλεισα και πήγα να φτιάξω ένα τσάι για εμένα και την Dahyun...

Τα έβαλα σε έναν δίσκο και πήρα και το θερμόμετρο και πήγα στο δωμάτιο...

Της έδωσα την μια κούπα και της έβαλα και θερμόμετρο...

" πως αισθάνεσαι? "είπε πρώτη....

" εξαντλημένη..."

"μην αγχώνεσαι.... Ενα κρύομα είναι... Σε 2 μέρες θα περάσει..." είπα και ακούστηκε ο ήχος του θερμομετρου...

Διάβασα την ένδειξη πάνω...

"38 και 2" είπα και την κοίταξα...

Ξανακουκουλωθηκε με τα σκεπασματα βγάζοντας έναν αναστεναγμό απογοήτευσης...