Loving my student

22ο Κεφάλαιο

Αριστέας ποβ

Ξύπνησα το πρωί και την κράταγα στην αγκαλιά μου... Δεν είχε κουνηθεί χιλιοστό....

Θα μπορούσα να ξυπνάω κάθε μέρα έτσι....

Κοίταξα δίπλα το κινητό μου και είδα πως ήταν 10 το πρωί...

Αποφάσισα να την ξυπνήσω...

"μωράκι μου... Ξυπνααα είναι 10 η ώρα" είπε ήρεμα δίνοντας της ένα φιλί στο μάγουλο...

Άκουσα ένα μουγκριτο ως απάντηση...

Άνοιξε τα μάτια της και αντίκρισα αυτό το υπέροχο χρώμα... Γκρίζο πράσινο...

"το χθεσινό βράδυ ήταν το καλύτερο της ζωής μου" είπε...

" και το δικό μου μωρό μου " απάντησα και την φίλησα απαλά στα χείλη...

----------

Μετα από 2 μήνες

Είχε μπε για τα καλά ο Μάιος και σε 2 εβδομάδες ήταν η πανελλήνιες...

Ήταν απογευματάκι Σαββάτου και είχα βγει με την Dahyun για καφέ...

"τι έχεις Dah... Σε βλέπω πολύ σκεπτική..." είπα πρώτη...

"θυμάσαι πριν από μήνες... Που σου είχα πει πως είχα δει ένα όνειρο... Και είχα δει πως ήταν περίοδος πανελληνίων και έγινε μια δολοφωνια στο σχολείο?"

"θυμάμαι ναι..."

"έχω ένα άσχημο προαίσθημα... Νιώθω πως το όνειρο ήταν προφητικό..."

"ηρέμησε... Δεν προκειτε να γίνει τίποτα "είπα προσπαθώντας να την ηρεμήσω...

Αλλά από μέσα μου είχα φοβηθεί πολύ... Αν όντως το όνειρο ήταν προφητικό?

" μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες "είπε και αναστέναξε...

Αποφάσισα να αλλάξω θέμα...

" σε 3 Εβδομάδες τα σχολεία τελειώνουν.... Που θα πας για διακοπές?" ρώτησα...

"σκέφτομαι να πάω κάπου με την Rosie... Μάλλον Αυστραλία..."

"αααα ωραίααα! Καλά θα κάνετε... Αφού θα είναι το τελευταίο καλοκαίρι της ως μαθήτρια... Μετά θα γίνει φοιτήτρια... "

" εσύ τι θα κάνεις? " ρώτησε μετά...

" εγώ μάλλον θα πάω Κορέα για κανένα μήνα, να δω λίγο τα παιδιά... Να αποβάλλω όλο το άγχος... Πίστεψε με έχω κατά αγχωθεί με τις πανελλήνιες... Σαν να γράφω εγώ... Θέλω όλοι οι μαθητές μου να περάσουν στις σχολές που θέλουν... Και από την άλλη θέλω να ξεχάσω... "