Loving my student

16ο Κεφάλαιο

Αριστέας ποβ

Ειχε περάσει μια εβδομάδα και όλα είχαν επανέλθει στην πραγματικότητα..

Η Dahyun ήταν υγιής, εγώ με την Μαριανθη ήμασταν μαζί, ολα καλά...

Βέβαια το σύμπαν πάντα είναι διατεθημενο να χαλάσει τα πάντα την στιγμή που έχουν γίνει όλα καλά...

Όλα ξεκίνησαν το πρωινό αυτής της απίστευτης Τετάρτης

Ξεκίνησα ως συνήθως μαζί με την Dahyun για το σχολείο...

Σύντομα μπήκαμε στις τάξεις και ξεκίνησε το μάθημα....

Αλλη μια βαρετή ώρα πέρασε καθώς δεν είχα μάθημα με το τμήμα μου....

Και χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα...

Είχα εφημερία και ως συνήθως η Dahyun μου έκανε παρέα...

Και ξαναείδα αναστάτωση στο προαύλιο....

Αχχχ σε παρακαλώ Θεέ μου... Να μην τσακώνονται πάλι τα κορίτσια...

Όταν πλησίασα και είδα τι πραγματικά γινόταν ... Ευχομουν να τσακωνονταν απλά τα κορίτσια....

Ένα αγόρι πλακονοταν με την Max... Μάλλον αυτή τον πλακωνε...

Γιατί ρε γαμωτο... Δεν δημιουργεί ποτέ φασαρία...

"Max άσε τον Πέτρο αμέσως!" είπα αυστηρά...

"δεν καταλαβαίνεις! Είναι ο γιος αυτού!" είπε και τον άφησε για την ώρα... Ήθελε να βγάλει κάτι από την τσέπη του μπουφάν της...

Να μην είναι αυτό που φαντάζομαι...

"ποιανού αυτού?" ρώτησα προσπαθώντας να την ηρεμήσω...

" αυτού του ανωμάλου που πήγε τότε να με αγγίξει! "φώναξε

Έκλαιγε και φαινόταν ο πόνος στα μάτια της...

Η Dahyun ήταν δίπλα στην Rosie και της έδινε κουράγιο πως όλα θα γίνουν καλά...

Και τότε πετάχτηκε ο άλλος σαν να μην πω για να κάνει τα πράγματα χειρότερα για εκείνον...

" εσύ φταις σκροφα που πέθανε ο πατέρας μου! Εσύ!!" είπε και πήγε να την πιάσει από τον λαιμό...

Εκείνη έβγαλε αυτό από την τσέπη της....

Όχι Max.... Όχι...

"Max... Σε παρακαλώ.... Βάλε μέσα το μαχαίρι..." είπα ήρεμα...

Φάνηκε σαν να μην με άκουσε και άρχισε να πλησιάζει τον Πέτρο...