Loving my student

23ο Κεφάλαιο

Αριστέας ποβ

Για κάποιο λόγο γίνονται όλα...

Για κάποιο λόγο έρχονται και φεύγουν οι άνθρωποι από την ζωή σου.

Αυτή ήταν η σκέψη που με παρηγορουσε....

Αλλά υπήρχε και η φωνουλα στο κεφάλι μου που με τυραννουσε...

Τι έκανες λαθος?

--------

Ηταν η τελευταία εδρομαδα πριν τις πανελλήνιες...

Έβαλα ένα κοντομάνικο καφέ πουκάμισο, ενα μαύρο παντελόνι και ασπρα χαμηλά Adidas...

Έβαλα άρωμα, πήρα τσάντα, κλειδιά, κράνος και ξεκίνησα....

Θα πήγαινα με την μηχανή... Το πρωινό αεράκι ήταν τόσο αναζωογονητικο...

Έφτασα στο σχολείο και πάρκαρα την μηχανή...

Έσβησα την μηχανή και έβγαλα το κράνος.... Φόρεσα τα γυαλιά μου και μπήκα μέσα στο προαύλιο....

Υπήρχε ησυχία... Λίγοι μαθητές είχαν έρθει.... Οι πιο πολύ διάβαζαν... Και για αυτό έλειπαν...

Δεν είχα καμία όρεξη... Ένιωθα πολύ κουρασμένη ψυχολογικά...

Ευτυχώς είναι δίπλα μου η Dahyun... The one and only...

Πρώτη ώρα είχα με το Γ5...

Πήγα στην τάξη μου... Μόνο 11 παιδιά είχαν έρθει από τα 17 που είναι όλα...

Μέσα σε αυτά η τριάδα...

Δεν μπορώ να τις βλέπω να αγκαλιαζονται και να φιλιούνται μπροστά μου...

Οσο σκέφτομαι την μέρα των γενεθλίων μου... Που είχαμε κάνει έρωτα...... Ήταν τόσο μαγική νύχτα...

Και τώρα ήταν με κάποια άλλη.... Παρατωντας με τόσο εύκολα...

Τα λόγια της φύλλα που τα παίρνει μακριά ο άνεμος... Μου έλεγε πως με αγαπάει και τώρα... Μόνη πάλι...

Επιπόλαιοι οι έφηβοι σήμερα...

Μπήκα μέσα και άφησα τα πράγματα μου στην έδρα...

"καλημέρα παιδιά" είπα ήρεμα... Χωρίς αποθέματα δύναμης...

"καλημέρα κυρία..." είπαν μερικοί...

"λοιπόν... Είναι η τελευταία εβδομάδα... Αφού έχουμε τελειώσει την ύλη... Θέλετε να κάνουμε σε κάτι επανάληψη που δεν το έχετε καταλάβει ή δεν είστε σίγουροι? Ξέρετε τώρα είναι η ευκαιρία" είπα