Loving my student

19ο Κεφάλαιο

Αριστέα ποβ...

Ένιωσα την παρουσία της πίσω μου...

Γύρισα γρήγορα το κεφάλι μου τρομαγμένη.

Ήταν η Ελισάβετ...

"ουφφ με τρόμαξες Ελ..."

"σορρυ... Αλλά είδα την μηχανή και κατάλαβα πως ήσουν εσύ...."

Κάθισε δίπλα μου κοιτάζοντας τα φώτα των αμαξιών που χάνονταν στον μεγάλο αυτοκίνητο δρόμο... Ήμασταν μακριά από αυτόν... Περίπου 1 χιλιόμετρο μακριά... Η ησυχία, το σκοτάδι, τα αστέρια... Και καλή μουσική... Τέλειος συνδιασμος...

" ξέρεις... Έχω καιρό να έρθω εδώ... Από τότε με την Παυλίνα... Δεν έχω καλές αναμνήσεις..." είπε κοιτάζοντας το <<χάος>>

"γιατί ήρθες τότε τώρα?" είπα αγναντεύοντας...

"μου έλειψε το συναίσθημα της ελευθερίας..."

Υπήρξε για λίγο σιωπή

"και... Πολλές φορές ο άνθρωπος χρειάζεται να γυρνάει πίσω στο παρελθόν... Μόνο και μόνο για να θυμηθεί κάτι που είχε νοσταλγησει....
Χρειαζόμαστε να αισθανθούμε πως βρισκόμαστε πίσω σε στιγμές που ήμασταν χαρούμενοι" συνέχισε...

"συμφωνώ απόλυτα!"

Πριν να προλάβει να απαντήσει της έδωσα το ένα ακουστικό...

" ξέρεις... Είναι λίγο δύσκολο να δαμασεις το χάος χωρίς καλή μουσική και καλή παρέα, οπότε χαλάρωσε στον ρυθμό της μουσικής, κλείσε τα μάτια και δαμασε τους δαίμονες του παρελθόντος που σε τυραννουν" είπα και δεν πήρα τα μάτια μου από το τοπίο...

"ξέρεις Αριστέα... Ο μόνος τρόπος να δαμασεις κάτι είναι ένας ... Στην περίπτωση των δαιμόνων, που για εμένα είναι οι θάνατοι του παρελθόντος, είναι να τους έχεις αποδεχτεί! Κάτι που δεν έχω κάνει ακόμα..." είπε σιγανά...

Το τραγούδι ήταν ακριβώς για αυτή την περίπτωση... Flaws των Daughter...

" δεν πειράζει... Είναι νωρίς ακόμα..."

" my powers might not last "(οι δυνάμεις μου μπορούν να μην διαρκέσουν)

" it's OK... We will" (δεν πειράζει, θα διαρκεσουμε εμείς) απάντησα...

Εκείνη την στιγμή αφέθηκα εντελώς στην μουσική...

Ήθελα να απολαύσω αυτή την στιγμή... Πότε δεν ξέρεις αν θα ξανά υπάρξει παρόμοια... Ζήσε την ζωή στο έπακρο... Δεν ξέρεις αν υπάρξει αύριο....

Η ώρα ήταν έντεκα και ήταν ώρα να γυρίσω σπίτι...

"είναι αργά... Ας γυρίσουμε σπίτια μας καλύτερα..." είπα και σηκώθηκα...