Loving my student

18ο Κεφάλαιο

Αριστέας ποβ...

Πρώτη φορά ένιωθα τόσο εξαντλημενη...

Ποναγα πολύ στην κοιλιά αλλά δεν ήθελα να ανησυχήσω τα κορίτσια...

Την επόμενη μέρα είχα μια επίσκεψη... Ήταν η Max....

"καλημέρα" είπε και μπήκε μέσα κλείνοντας την πόρτα πίσω της...

"καλημέρα Max..." είπα καθώς κάθισε στην καρέκλα δίπλα μου....

"πως είσαι?" ρώτησε..

"πονάω λίγο αλλά καλά"

"Αριστέα... Συγγνώμη... Εγώ φταίω που είσαι εδώ... Αν δεν είχα παραφερθει με τον άλλον τον... Μην πω δεν θα ήσουν στο νοσοκομείο... Συγγνώμη... Ειλικρινά "είπε και είδα ένα δάκρυ να κάνει την εμφάνιση του στα μάτια της...

"δεν φταις εσύ Max... Κανένας δεν φταίει και μην ξαναπείς πως είμαι εδώ εξαιτίας σου... Ήταν ατύχημα... Τέλος!"

Μου έκανε λίγη ακόμα παρέα και μετά έφυγε... Σκέφτομαι την Dahyun... Είναι και αυτή μόνη της στο σπιτι....

Μία μέρα έμεινε μέχρι μα βγω καθώς μου είπαν οι γιατροι πως ήμουν καλά αλλά βαριόμουν τρελά...

Βασανιστικά θα πέρναγε και αυτό το 24ωρο...

-----------

Ειχε περάσει μια εβδομάδα και βρισκόμουν πίσω στο σχολείο...

Ήταν πρωί Δευτέρας και ετοιμαζόμουν μαζί με την Dahyun για να φύγουμε...

"Έρση μπορώ να σε ρωτήσω κάτι? .." είπε

"τι έγινε Dahyun?"

"μπορεί να έρθει από εδώ η Rosie το βράδυ?" είπε και κοκκινησε

"φυσικά και μπορεί! Δεν έχω κανενα πρόβλημα"

"εμμμ ναι... Ξέρεις μήπως θα μπορούσες να μας αφήσεις μόνες?"

"ααααα τώρα κατάλαβααα. Με διώχνεις από το σπίτι μου δηλαδή? "είπα και γέλασα...

" περιπουυυυ... Μπορείς? "

" ναι ρε... Υπό δύο όρους! Πρώτον όταν γυρίσω να βρω σπίτι, δεύτερων τι ώρα να έρθω πίσω? "

" ευχαριστώ πάρα πολύ!! Είσαι η καλύτερη κολλητή του κόσμου. Κατά τις 11 είναι καλά "

" 11?!!!"

"ναι γιατί?"

"ρε είναι αργά!"

" ναι ρε! Όταν ήμασταν στην Κορέα που γυρίζεις στις 7 το πρωί από τα κλαμπ με την Jisoo ήταν καλά? Party animal, εεε party animal! "είπε γελώντας...

" εεε νταξει τώρα... Πέρναγα καλά με την Jisoo"ειπα γελώντας...

"δηλαδή με εμένα δεν περνάς καλά? Νταξει Έρση... Θα το θυμάμαι αυτό!" είπε αστεία...

"βρε αντε πάμε να ξεκινήσουμε για το σχολείο γιατί βλέπω να φτάνουμε μετά τους μαθητές"είπα και σηκώθηκα...

Σε ένα 10λεπτο ήμασταν στο σχολείο και πήγαμε μαζί στο γραφείο των καθηγητών...

" ααα να σου πω... Τι ώρα θα έρθει η Rosie?" είπα σιγανά

"στις 8 "είπε η Dahyun στον ίδιο τόνο...

Τώρα εγώ σκεφτόμουν... Τι θα έκανα εγώ τόσες ώρες μόνη μου??

Μάλλον θα πήγαινα με την μηχανή βόλτα... Αλλά που?...

Καλά θα το σκεφτόμουν μετά αυτό... Έχω να διδάξω σε 4 διαφορετικά τμήματα της τρίτης τώρα...

Οι ώρες πέρασαν γρήγορα αφού δεν είχα σήμερα με το Γ5

Η ώρα είχε πάει 7 και μισή και ετοιμαζόμουν για να φύγω

Ειχα φορέσει ένα μαύρο παντελόνι τζιν, ένα στενό μαύρο πουκάμισο, μαύρα μποτάκια Nike Air force, μαύρο δερμάτινο μπουφάν, πήρα κράνος, κλειδιά κινητό, γάντια και έφυγα από το σπίτι...

Λιγο πριν φύγω όμως όπως πάντα αφού πλέον ήταν συνήθεια πείραξα για αλη μια φορά την Dahyun...

"να σου πω με το μαλακό στην Rosie! Είναι μικρή ακόμα!" είπα γελώντας και βγήκα γρήγορα έξω για να μην με δείρει...

Αποφάσισα να πάω σε ένα ήρεμο σημείο της πόλης

Στον δρόμο υπήρχε πολύ ησυχία

Μου φάνηκε πολύ πολύ περίεργο καθώς ήταν μόνο 8 η ώρα..

Όταν έφτασα κάθισα σε κάτι σαν πεζουλι που ήταν εκεί και άφησα τα πόδια μου να κρέμονται στον γκρεμό

Έβαλα τα ακουστικά μου και έβαλα ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια... Το numbers από τους Daughter. ...

Η ώρα πήγε 10 και μου ήρθε μια παράξενη επιθυμία... Που είχα χρόνια να την νιώσω τόσο έντονα...

Ήθελα να ζήσω πίσω τα παλιά... Ακριβώς πριν από 10 χρόνια... Καθόμουν πάλι εδώ με μια σακουλα πατατάκια... Και αυτό έκανα...

Πήγα στο κοντινεστερο περίπτερο πήρα μια σακούλα πατατάκια και ξανακαθισα πάλι πίσω...

Ξανά έβαλα ακουστικά και αφερεθηκα πλήρως...

Και δεν εστανθηκα την παρουσία της πίσω μου...

Χει παιδιά αα άλλο ένα παρτττ
Τα λέμε στο επομενοοο φιλακιαααα