Red Room || Steve Rogers

~16~

Yukarıdaki şarkıyı açmayı unutmayın. Iyi okumalar ♡♡.

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

Sarışın kız açtığı hastane kapısını arkasından kapatıp sessiz ama kendinden emin bir şekilde odanın içine doğru birkaç adım attığında duyduğu yüksek ve rahatsız edici öksürük sesiyle durdu.

Afredo : Betty? Sen mi geldin?

Alina duyduğu öksürük sesinden sonra aynı kişiden geldiği belli, kısık ama yine de oldukça belirgin ses tonuyla içindeki sıkıntılı nefesi verip yüzünde endişeden bozulmuş olan gülümsemesini düzeltti. Bu adamdan ona zarar gelmezdi. Ne kadar kendisi onu tanımasa da o adam onu tanıyordu. Yani.. tabii hala hatırlıyorsa..

Kız adama gözükmek için adımlarını büyütüp sedyenin hemen önüne doğru yürüdü.

Alina : Hayır bay Alfredo. Ben geldim... Alina Ivanova.

Sedyede kablolara bağlı adam duyduğu isimle beyninden vurulmuşa dönüp sarışın kızı dopdolu gözleri ile anında baştan aşağı süzmeye başladığında odada tüyleri diken diken eden bir sessizlik başlamıştı.

Kısa sayılabilecek sessizlik yaşlı adamın deli gibi öksürmesiyle bölündüğünde hala sedyenin önününde duran Alina adama yardım etmek için hızla yanına gitti. İlk bulduğu peçeteyi adama verip doğrulması için yardım ederken şok içinde olduğu belli olan adam kızın kolunu tutup siyah gözleri ile mavi gözlerini içine baktı.

Alfredo : A-Alina..? S-Sen misin...? Iv-Ivanova o-olan?

Alina adamın kendini hatırlamasıyla anında gülümseyip ıslanmış masmavi gözleriyle onu onayladı.

Alina : Evet. Evet, ben Alina'yım. Alina Ivanova.

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

Alina yaşlı adamın anında duygulanıp bir şeyler anlatmaya başlamasıyla pür dikkat onu dinlerken yaşlı adamın ağzından çıkan her kelime onun için paha biçilemezdi. O annesini, babasını hatta onun küçüklüğünü bile hatırlıyordu.

O Alina'nın öğrenmek isteyeceği her şeyi biliyordu ve Alina kesinlikle rüyada olmadığına emin olmak için dakika başı kendini cimcikliyordu.

Alfredo : Sonra... sonra da..- Tanrım! Senin hala yaşadığına inanamıyorum!

Yaşlı adam hala şoku atlatamadığı için bir anda anlatmaya başladığı şeyleri sürekli yarıda kesip tekrar tekrar kıza heyecanla şokunu dile getirirken kız her seferinde gülüp onun heyecanına bir çocuk gibi katılıyordu.

Alina : Ben de yaşadığıma inanamıyorum! Kesinlikle haklısınız!

Yaşlı adam kızın dediği şeye gülüp yeniden deli gibi öksürürken Alina istemsizce yüzünü ekşitip adama bir peçete daha verdi.

Alfredo : Tanrı çenemi kapatsın! Çok konuştum değil mi?

Alina : Hayır! Hayır, sadece benim gibi fazla heyecanlısınız.

Alfredo : Konuşmak için artık çok bir zamanımız kalmadı sanırım..

Adam titreyen ellerinde tuttuğu peçeteyi yanında duran bir komidinin üzerine doğru attığında Alina hüzünle dudağını ısırdı.