Kabanata 16

6 0 0
                                    

Disclaimer alert!!
First po wala po ako masyadong alam tungkol sa mga sakit sakit but I'll try my best to search!!

This chapter is I don't know hahaha😭

NO HATE, SPREAD LOVE PEOPLE!!😉

=========================
================

Nagising ako sa ingay ng mga tao, amoy na amoy ko ang mga kimikal sa paligid. Naririnig ko rin ang tunog ng mga machine.

Nasaan ako? Si Nathaniel? Anong nangyare? Naguusap lang kami biglang may bumungo samin tapos hindi ko na maalala yung ibang nangyare.

"Evan, huminahon ka gigising rin ang anak natin." Sabi ng babae. Parang si Mommy yon.

"Hon, paano ako hihinahon mahigit isang buwan na siyang nakahiga jan?!" Sigaw ni Daddy. Narinig ko namang umiiyak na si Mommy.

Buong lakas kong iminulat ang aking mga mata. Nakita ko ang puting kesame. Pinilig ko ang ulo ko at doon ko nakita si Mommy na umiiyak sa balikat ni Daddy.

"M-m-ommy" I said weakly. Mabilis naman silang lumingon sakin. Mabilis na tumayo si Mommy at pumunta sa tabi ko at tumakbo naman palabas si Daddy para tumawag ng doctor.

"Mau baby? Gising kana anak ko. Anong masakit sayo? May kailangan ka ba? Alam mo bang nagaalala kami ng Daddy mo sayo?" She said and start crying again. Ang dami rin ng tanong ko ngayon. Kung bakit nandito sila? Paano nila ako nahanap? Nasaan si Nathaniel? Anong nangyare? Bigla namang sumakit ang ulo ko sa dami ng iniisip.

"M-mommy" while looking at her. Bigla namang bumakas ang pinto at pumasok ang doctor at ang nurse.

"Are you ok hija?" Tanong ng doctor sakin. I weakly nodded at him. He just smiled at me and looked to my parents.

While the nurse assisting me. My parents are talking to the doctor. Pinapaliwag ng doctor kung anong mangyayare sakin kung may sakit ba ako o wala.

"Your daughter had a minor head injury so that she was in a coma for a month. We are still examining her case so we can tell if there's something more happening to her." Sabi ng doctor. Tumango lang sila Mommy at tumingin sakin.

Nang makaalis ang doctor at nurse lumapit naman sila Mommy sakin.

I looked at them, "A-anong g-ginagawa nyo dito?" I asked them. They just sighed.

"Alam mo bang hinahanap ka namin simula noong nawala ka? Kung saan saan kami naghanap Maureen!" Malakas na sigaw ni Daddy. Umiyak naman si Mommy while holding my hand.

"Ilang taon ka naming hinanap, tapos makikita ka naming nasa hospital?! Nasa coma?! What the heck Maureen?!" Daddy shout again. I just closed my eyes so I can't see them.

"Anak bumalik kana samin, hindi ko na kaya Mau please..." Mommy beg in my front just to comeback to them.

"I know that me and your father are controlling you. I know that we are strict parents. We are just doing that so you can be a great person. Anak please for Mommy bumalik kana" Mommy said and started crying again. I also cried what she said to me.

"I-i just want a normal life Mom, Dad." I looked at them. "I just want to be free, my whole life is a mess. You always controlling me even in my studies. I'm homeschooled and I really hate it. I want friends but also my friends you always limit it. Oo nga nasa akin na ang lahat, mayaman, kahit saan pumunta makakapunta, gadgets, everything! Pero hindi ko yun gusto! Nasa akin na ang lahat pero kahit minsan hindi ko naramdaman na mahal niyo ako bilang anak! Simula bata sunod sunoran na ako sa inyo kasi ang nasa isip ko baka kapag naging masunorin ako ay mamahalin nyo na ako! Pero hindi." I said and started to cry.

"You are always engaged in your work! Mom, you're always in your office and your orphanage, you always volunteer to help children take care of them. But for your daughter? What about me? You always forget!" I look at her with a teary eyes.

"You, Dad, you're always on your mission as an agent. I know that. And also know that you are a retired soldier and now you're a businessman with an architectural company. You always help other people in danger. helping poor people to have a home. You care for all the people that you see. But me? You didn't see it because you were busy with your mission, in your housing project, with people and being their hero. While me? In the house, I found someone who loved me." Sabi ko sabay yuko pilit na pinipigilan ang paghikbik ko.

"Hindi niyo na nga pinapakitang mahal nyo ako, kontrolado nyo pa lahat. Pero ako namang si Mabuting anak susunod sa inyo. Parang pag sinabi niyong hindi ako huminga hindi ako hihinga ih" I let out a small laugh. To ease my pain in my chest.

Humagulgol ng iyak si Mommy habang hawak ang aking kamay. Napaiwas naman ng tingin si Daddy sakin at nakikita kung lumilingid ang nga luhang tumingin sakin.

"We'll never control you again Mau. But in 1 condition." Daddy said and looked at me.

"Marry the one who I'm telling to you before you left us" he said and walk out.

Naiwan naman akong napatanga sa sinabi ni Daddy. Anong gagawin ko? Hindi ko na alam kung anong gagawin ko.

LUMIPAS ang araw at bukas makakalabas na ako ng hospital. Hanggang ngayon hindi ko pa rin alam kung nasaan si Nathaniel. Nagtatanong ako kay Mommy pero hindi niya rin alam. Napagalaman ko ring lasing ang driver ng truck na nakabangga saamin at ngayon ay nasa kulongan na.

"Mommy, nasaan yong kasama kung dinala dito sa hospital?" I asked her again. She just looked away. "Hindi ko alam anak, ang sabi ng doctor ay inilipat daw ng ibang hospital." She said and gave me a fruit to eat.

"Mommy, sasama po ako uuwi sa inyo at papayag po sa kondisyon ni Daddy pero pwede po bang daanan natin sila Elen yung nagalaga sakin dati?" Sabi ko sa kanya. She looked at me and smiled, mabilis namang tumango si Mommy kaya napangiti rin ako.

Bigla namang bumukas ang pinto ang pumasok si Daddy. I looked at him and smile.

"I'll accept your condition Dad" I said and he just nodded and smile at me.

He walk towards me and gave me a hug. "I love you, My baby. Don't leave us again Hmm?" Daddy said and I nodded and gave him a kissed on his cheeks.

"I love you daddy and mommy" I said and hug them both. I feel relieved on what happened.

KINABUKASAN, lumabas na ako ng hospital at pauwi na kami sa manila. "Daddy, daan po tayo kila Elen" I said and he nodded and then ordered the driver to drive us into Elen house.

Pagkadating namin sa tapat ng bahay nila Elen agad ko siyang nakitang lumabas kasama si Nanay.

Lumabas ako ng sasakyan at lumapit sa kanila. Naiiyak namang tumingin sakin si Elen at mabilis na yumakap.

"Evan naman eh hindi ka nagsabi mayaman ka pala! Nakakainis ka!" She said while hugging me. Tumingin naman ako kay Nanay at naki yakap din saamin.

"Ahm" daddy cleared his throat. Napabaling kami sa kanyang lahat. "I'm Evannie's father and this is My Wife, Evannie's Mother." Sabay turo niya kay Mommy. Mabilis na tumango naman sila Nanay.

"Ahm, Dad Mom Elen and Nanay. Sila po yung nagalaga sakin dati" pakilala ko kila Elen. Tumango naman sila Daddy.

"I have an offer to you, isasama ko po kayo sa bahay at doon na maninirahan, ipapagaral ko rin si Elen bilang kapalit ng pagaalaga niyo kay Evannie" gulat kaming napatingin kay Daddy dahil sa sinabi niya.

"Ay nako huwag na po, masaya na kami dito sa munti naming bahay." Nanay said and look at me.

"Nay sumama na po kayo, atska bilang pasasalamat ko na yun sa inyo sige na po? Ako lang magisa sa bahay ih" I said and also beg to come to us.

She sighed and nodded. Tumalon talon naman kami ni Elen. At sinuway naman ako ni Mommy kasi hindi pa masyadong magaling ang mga sugat ko.

Tinulongan kong magligpit ng mga gamit sila nanay at sabay sabay kaming umuwi sa mansion.

I sighed ng makarating kami. Sana mabago na ang lahat.

========================
=============

Next chap!!🙃

Attempting You To Be Mine Where stories live. Discover now