"Mommy did he just fainted in our front?" Nathy asked, I just blinked twice before turning my gazed to Nathy.
"Ma'am? Ano pong nangyare?" Tanong ng waiter sakin tska ako natauhan kung ano nga yung nangyare. Nathaniel just fainted by looking his children.
Bigla naman ako natawa sa nangyare. What the heck?! Kalalaking tao nahihimatay?! Baka ma coma 'to kapag nalaman niyang anak niya yung nakita niya.
"Tsk, just called medic to wake him up." Sabi ko bago inalalayan ang mga batang umupo sa table namin. Habang nagaayos kami dumating na yung first Aider ng mall at tinignan ang kalagayan ni Nathan.
"Mommy can we eat na?" Tanong ni Nathalie sakin, tumango naman ako at tumawag ng waiter para magorder.
"Why he fainted?" Mahinang tanong ko sa sarili ko. Napailing iling akong tumingin kay Nathan na parang natutulog lang sa upuan nito.
Habang nagaantay kami ng order namin nakita kong gumalaw si Nathan. Yeah, his awake.
"W-what just happened?" Mahinang tanong niya sakin. Nakakalokong ngiti lang ang sinagot ko sa kanya.
"You, mister, lost consciousness and fainted because you looked at me and maybe you were shocked." Sagot ni Nathy kay Nathan. Mahina naman akong napailing sa kanya.
"Nahimatay ka." Dagdag na sabi ni Nathalie. Hindi ko naman na mapigilan ang tawa ko ng makita kong gulat na gulat si Nathan dahil sa nagawa niya.
"Here's your order ma'am, enjoy." Sabi ng waiter sabay lapag ng pagkain sa table namin.
Inayos ko na rin ang mga pagkain bago ko inaya ang dalawang kumain. Nakatingin lang samin si Nathan na mukhang nagiisip pa.
"Kumain kana, mamaya kana magisip jan." Sabi ko bago ako nagsimulang kumain. Tumango naman siya at kumain na rin dahil siguro nagutom sa pagkahimatay niya.
Natatawang napailing ako habang masama naman ang tingin niya sakin.
"Don't laugh at me." Sabi ni Nathan. Mas lalo naman akong natawa sa kanya.
"Sorry I just can't..." patuloy ko sa magpipigil ng tawa. Napailing naman siya at lukot pa rin ang mukhang kumakain.
"Mommy stop laughing, I think he is mad at you." Sabi ni Nathalie. Kaya naman napatigil ako sa pagtawa.
"Huh, kala mo ah." Pagmamayabang ni Nathan dahil kinakampihan siya no Nathalie.
Ang pangit nyo kabonding. Tsk.
"I know you, you are the man at the airport right mister?" Nathalie said, napatingin naman si Nathan kay Nathalie at nakangiting tumango.
"Thank you for that." Nathalie formally said and back to eat. Tumango tango naman si Nathan habang kumakain.
Ang saya saya naman. Napailing naman ako at pinagpatuloy ang pagkain.
Pagkatapos naming kumain tumingin ako sa dalawang bata at tinulongan silang magayos ng sarili nila. Huminga along malamin bago nagsalita.
"What's with the meet up?" Tanong ko kay Nathan.
Tumingin siya sakin bago tumikhim.
"I just want to say, welcome back and that's all." He said and looked away.
Langya yun lang? Nahimatay kana lahat yun lang sasabihin mo?! What the...
"May sasabihin din ako" I said bago humingang malalim at tumingin sa mga bata.
"Nathaniel, Nathalie, this is your father Nathan." I said, mabilis namang napalingon yung dalawa sa tatay nila na gulat na gulat sa sinabi ko, napaiwas lang ako ng tingin sa kanila.
"Mommy?" Tanong ni Nathy na parang nagugulohan na.
I just smiled, "he is your father." I said mabilis naman siyang tumayo at pumunta sa gawi ni Nathan, sumunod naman sa kanya si Nathalie.
"H-huh?" Yun lang nasabi ni Nathan at tumingin sakin. Small smile appears on his face and he started to cry.
What a softy, HAHAHAH. Nakaramdan ako ng gaan sa pakiramdam ko at tinignan yung magama.
"Thank you." Nathan whispered and hug thigh his twin.
"Can I call you daddy, Mister?" Nathy asked, nakangiti namang tumango si Nathan sa kanila.
"We have same name, Nathaniel." Nathan said, nakangiting tumango naman si Nathy sa kanya.
"I love you two" sabi ni Nathan and smiled at the twin. "We love you too, daddy" sabi ni Nathalie and started to cry.
"H-how?" Tanong ni Nathan sakin. Malungkot naman akong ngumiti sa kanya at nagsimulang ikwento ang lahat.
"I was pregnant when I left the country and lived in Madrid to start over. I wanted to see you and ask for a second chance for us, as well as inform you that I'm pregnant. But when I was in front of your house, I saw you happy, so I decided to leave and start over again because I don't want to ruin your happiness." Bumagsak ang isang butil ng luha sa aking pisnge, mahina naman akong natawa habang inaalala lahat.
"When I was at the airport, I saw Nate, your twin. He is going to Madrid as well, and we're on the same flight. I asked him if you were Ok, and he said yes without looking at me, so I signed as a relief because finally, without me, you were finally happy." I looked away and my tears started to fall out in my face.
"I told him that I was pregnant, and he said all would be fine and left me." I looked at Nathan with a small smile in his face.
"It's fine now." He said and hold my hand in the top of the table.
"Let's stop this sadness, let's catch up?" Nathan asked, mabilis namang tumango yung kambal at sumunod kay Nathan na tumayo na.
Pagkatapos naming magbayad. Lumabas na kami ng resto. I'm holding Nathalie hand, while Nathan hold Nathy hand.
"Let's watch movie!" Masayang sabi ng kambal. Mabilis naman akong napailing dahil alam ko na susunod na mangyayare.
Nagugulohan namang tumingin sakin si Nathan at nagtataka kung bakit ayaw ko.
"Sure" sabi ni Nathan at nakangiting iginaya ang mga bata sa sinehan.
Next thing I know, I'm inside the cinema and feeling boring to the show.
"I can't help it, I think I'm sleeping now." Rinig kong sabi ni Nathan, napabaling naman ako sa kanya at mahinang natawa. Kaya ayaw ko manood ng sine eh kasi alam kung na mangyayare.
Nandito kami sa loob ng sine at nanonood ng documentary about sa mga science science na hindi ko alam kung bakit pa nila ito pinapalabas!
Habang boring na boring kaming dalawa ni Nathan tuwang tuwa naman ang mga bata at nakikisabay pa sa mga explanation na sinasabi sa documentary.
"They're smart huh? Ilang taon na nga sila?" Tanong sakin ni Nathan.
"Yeah, they're 5 and turning 6 this year, and, of course, they are both accelerated in school. The principal keeps insisting that the both of them must be in middle school because they're the "smartest" among the rest." Walang ganang sabi ko kay Nathan, nakatunganga naman siya at patuloy pa rin ang pag mura dahil sa nalaman niya.
"And yeah, pinaglihi ko lang naman sila sa encyclopedia." Dagdag ko pa at maslalo siyang nawala sa sarili parang baliw.
"Sa buong buhay ko ngayon ko lang naramdamang bobo ako. Fck." Nathan said. Natawa naman ako sa kanya.
"Don't worry, I feel you" sabi ko sabay tawa. Ginalitan naman ako ng dalawa dahil maingay daw ako.
"No, I'm not." Inosenteng sabi sabay iwas ng tingin. "God, I think I'm gonna faint again" Nathan whispered.
"We gonna leave you here if you do." Pagbabanta ko sa kanya. Napaupo naman siya ng maayos at umiiling na umiwas ng tingin.
What a coward and softy guy huh? Mahina naman akong natatawa habang nakatingin sa kanya.
God, I feel relieved.
Thank you for reading!!!
أنت تقرأ
Attempting You To Be Mine
قصص المراهقينA story of unending love triumphs over cold destiny. A Rich Girl and a Cold Man tried to be together, but there were many challenges in their lives that made them separate. Making one last attempt to make their love story successful. Despite knowin...
