Attempting You To Be Mine

Kabanata 29

I heard different voices every corner of the room, some are crying while some of them and saying different words that only doctors and nurses can understand.

"Nathan bumangon ka! Huwag naman ganito oh..." rinig kong sabi ng babae sa gilid ko.

Bigla naman akong nagising ng makarinig ako ng Bell dahil time na at napasarap ang tulog ko

"Class dismissed." I heard my teacher said, some of my classmates stand up while others remain sitting and cleaning their areas.

Dali-dali kong inayos ang gamit pati na rin ang pagkakasuot ng salamin ko. Mabilis akong tumayo at nauna ng lumabas sa room.

"Nathan!" Rinig kong tawag sakin ng kaibigan ko. Inis akong tumingin sa kanya dahil kailangan ko pang pumunta sa library dahil malelate ako sa shift ko.

"Ano?" Sagot ko sa kanya. Nakangiti naman siyang pumunta sa gawi ko.

"Shift mo na? Tulongan mo muna ako sa Math ko, please..." pagmamakaawa ni Liam.

Napairap ako sa kanya at tumango. Sininyasan ko siyang sumunod sa akin sabay deritsyong naglakad patungo sa library namin.

"Liam tigil tigilan mo nga ako hah! May utak ka sana ei hindi mo lang alam kung paano gamitin piste ka!" Inis na sabi ko sa kanya, paulit ulit kasi siyang nagsasabi saking ipapasok niya ako sa blind date dahil parang tatanda akong binata.

I don't believe in love. They said love can do anything with you. It can make you happy, sad, angry, and obsessed. I don't want to feel that way. I saw many married couples get divorced because they fell out of love. I've seen many people who've been abused because their lovers are obsessed with them. I don't want to hurt or make people sad just for love. That's why I don't believe in love and I will never be.

Naglalakad ako sa pathway ng biglang may tumulak sakin mula sa likoran.

"Hey four eyes! 'Wag ka ngang pakalat kalat!" Sabi ng isang lalaki mula sa likod ko. They always bullied me for wearing glasses. I know I'm a nerd but they shouldn't bully me because of what I look like.

Inis kong dinampot lahat ng gamit ko na kumalat dahil sa pagkakadapa ko.

"Here" dinig kong sabi ng nasa harap ko bago abot ng ibang gamit ko. I looked up and saw an angelic face. She had long black wavy hair, a reddish lip, and innocent eyes with long lashes. She's tanned. It's suited to her.

She smiled at me and help me get up. Habang ako naman tulala na para bang ngayon lang ako nakakita ng babae sa buong buhay ko.

I snapped out of it and make me conscious again.

"You don't have to..." I said and look down, "oh don't worry, I just want to help you" she said, I just looked at her confused. Bakit niya naman ako tutulongan ih hindi ko naman siya kilala diba? Weird nito.

"Maureen!" Rinig kong sabi ng mga kasama niya, I looked at her I.D. and I saw her full name.

Maureen Evannie Andromeda B. 11-STEM

"Sige alis na ako bye" she said and before I could say a word she vanished like a ghost.

"Ahh... si Maureen, famous siya dito sa school pero syempre hindi ko yon alam dahil puro ka aral at tulog!" Sumbat sakin ni Liam, inirapan ko lang siya at nagisip.

Oo nga, bakit hindi ko alam yon? Tsk! Nasobrahan na ata ako kakasabi ng "I want to be alone".

"Isa siya sa pinakasikat dito sa school bukod sa maganda siya mayaman din sila, talented din! Magaling siya magdrawing at kumanta siya nga palagi laman ng mga singing contest tska mga drawing contest ei! Matalino din siya! Siya laging top sa strand nila." Liam said and made me amused.