"YOU'RE DEAD" (COMPLETED)

FINAL

Bakit ba ayaw niya pa akong lubayan! Kinuha niya na ang lahat sa akin hindi ba?!?

"T-tama na Aya!" Pinilit kong iwakli ang kamay niyang nakayapos sa aking leeg, mahigpit ang pagkahawak ng kamay niya rito na para bang wala siyang pakialam na makakapatay siya ng tao.

Dumapo ang nanggagalaiti niyang mga mata sa aking mga mata at tiningnan ito ng malalim.

Sa sobrang lalim ay parang gusto ako nitong lunurin.

Her deep stares are enough to send shivers down my spine. I don't know why but all I can do was to stare back at it.

Hanggang sa nararamdaman ko ng kakapusin ako ng hininga, tiningnan ko siya ng mariin-as if saying to stop whatever she's doing because the outcome of her actions will do no good.

Pero patuloy parin siya sa pagsakal sa akin, disedidong disedido na siyang patayin ako at wala ng oras pa para umatras dito.

Ngunit ng malapit ko ng ipikit ang aking mga mata habang nasa bingit ng kamatayan ay biglang-

"HIRAA!?!" Nagulat ako ng yugyugin ako ni Mama, ng ituon ko ang paningin sa kaniya ay sobrang nag-aalala na siya.

"B-bakit Ma?" Nagtataka kong tanong, ano bang nangyari?

"Anong bakit? Binabangungot ka! Nag-alala talaga ako kasi akala ko hindi kana gigising, buti na lang at iminulat mo agad ang mata mo ng maisipan kong buhusan ka ng nagyeyelong tubig. Jusko naman Hira!" Ani nito na may kasabay pang paghaplos ng palad sa buong mukha.

"Bangungot? Bangungot lang ang lahat ng iyon?" Napahinga ako ng malalim dahil hindi naman pala totoo yung nangyari ngayon-ngayon lang.

Akala ko talaga totoo na.

Pina-upo ako ni Mama sa sala at kinuhanan ako ng tubig, matapos ang ilang minutong pag-iisip ay nahimasmasan din ako sa bangungot na iyon.

"Hindi ba't pupuntahan mo si Ino ngayon?" Napabalikwas ako ng maalala ko ang dapat na gagawin ngayong araw.

"Ano na nga palang oras Ma?" Naitanong ko na lamang.

"Mag-aalas nuwebe na, kumain kana't pinaghandaan na kita ng almusal." Kaya ayun, sabay na nga kaming nag-umagahan ni Mama.

Hindi rin nagtagal at naabot ko na ang sementeryo kung saan inilibing si Ino, pagkatapos ko kasing kumain ay pinaalis agad ako ni Mama, aabutin daw kasi ako ng gabi kapag tinanghali ako ng alis sa bahay.

Pinagpagan ko muna ang medyo maalikabok ng mausoleum ni Ino bago inilipag ang bulaklak na dala ko pang alay sa kaniya.

Halos mag-iisang taon narin pala simula ng mangyari ang insidenteng iyon.

Up until now, Ino's tragic ending is still hunting me and my guilt was eating me up when it comes to talk about his death.

Though Mom always tell me it's not my fault but I can't help to blame myself because of Ino's lost.

Oh, talking about Mom. She is Aya's mother but starting from that day she helped me and Ino, after her daughter has finally rest in peace with the latter, she started to care for me and eventually turns out to be a very caring Mom.

Even though my real mother is dead, she didn't disappoint me when it comes to showing her love towards me, she showed me the love of a mother towards its daughter even if I'm not her own.

I am also the same with her, for all the time that we spent together and been with each others side after that incident, I happen to develop a relationship with her and loved her as my real mother too.