6 ve 7. bölümün sırası karışmış, önce bundan sonraki bölümü okuyun aşklarım
"Beğendin mi?" diye mırıldandı Iwaizumi, salondan çıkarlarken. Çocuk "eh işte" diye yanıtlayınca gözlerini devirdi. Hiçbir şeyden memnun olmaması sinirini çok bozuyordu.
"Bir dahakine kendin seçersin o zaman!" diyerek çıkıştığında Oikawa yan yan bakmıştı ona.
"Sinemada vakit harcamak yerine daha verimli şeyler yapabilirim."
"Tanrım!" Çocuğun önünde durup kaşlarını çattı. "Dalga mı geçiyorsun sen?!"
"Ne?"
"Hiçbir şeyden zevk almamak için yemin falan mı ettin? Ne yaparsan yap aklında antrenman yapmak var hâlâ. Yeter anasını satayım! Sen bu saatte milletin çalıştığını falan mı sanıyorsun? Herkes evinde oturuyor çünkü onlar gerizekalı, hırstan gözü dönmüş veletler değiller. Herkes neyi ne zaman yapması gerektiğini biliyor, senin aksine!"
"Tch." Gözlerini kaçırıp çocuğun yanından geçmek için bir hamle yaptı ama kolu tutulduğu için durmuştu yine.
"Bana tch deyip gidemezsin Oikawa."
"Kendini ne sanıyorsun?" diye sordu çocuk sinirle. "Benim ne yaptığım ya da ne zaman yaptığım seni hiç ilgilendirmez. Beğenmiyorsan konuşmazsın olur biter."
"Nasıl ilgilendirmez aptal?! Arkadaşımsın sen benim!"
"Dramatikleşiyorsun." derken sinir bozucu bir şekilde sırıtmıştı. "Sadece arkadaşınım. Beni bu kadar darlamana gerek yok."
"Siktir git Oikawa. Sana yardım etmeye çalışanda suç."
"Ben senden yardım falan istediğimi hatırlamıyorum. Ama tabii, Iwaizumi her boka burnunu sokmasa olmaz. Böyle yapınca ne oluyor, kendini önemli mi hissediyorsun?" Alayla söylediği şeylerle Iwa yumruğunu sıktı. İleri gidiyordu ve buna biraz daha devam ederse yüzünün ortasına yumruğu yiyecekti.
"Her neyse." Çocuğun yanında sıyrılarak geçti ve arkasına bile bakmadan ilerlemeye başladı. Iwa ise yumruğu sıkılı halde öylece kalmıştı. Gidip üstüne atlayıp onu dövme isteği büyüyordu içinde ama kendini dizginledi ve akşamının daha da boka dönmemesi için düşünmemeye çalışarak yürümeye başladı.
