Annesinin ne olduğunu sormasına izin vermeden odaya kapatmıştı kendini. Oikawa'nın davranışları aklına geldikçe deliriyordu sanki. Hâlâ çok gergindi bu yüzden.
Dudağı patlamıştı sadece. Bir de elmacık kemiği çok acıyordu, sabaha morarmış olurdu kesin. Dudağındaki kanı temizleyip yatağa attı bedenini.
O sırada Oikawa da annesiyle tartışıyordu. Kadın çocuğun yalan söylemesine çok sinirliydi, önceden başka yalanlar söylediğinin de farkındaydı neler olduğunu bilemese de.
Artık okul dışında dışarı çıkmasına izin olmadığını duyunca delirmişti neredeyse. Salona gidememesi tamamdı ama bahçede oynamasını yasaklamak da neydi?!
Ayrıca psikoloğa gideceklerini söylemişti annesi ama sert bir dille reddetmişti onu. Sorunlu muamelesi görmek istemiyordu kimseden.
Iwaizumi'ye küfür ede ede odasına ilerledi ve sertçe kapattı kapıyı. Hem çalışmasını engelliyordu, hem annesiyle arasını bozuyordu. Ondan tamamen nefret etmemek için hiçbir neden bulamıyordu artık.
Iwaizumi de tamamen sıçtığının farkındaydı. Bundan sonra Oikawa'yla aralarını düzeltmek gerçekten zor olacaktı, hatta yapabilir miydi bilemiyordu.
Ama belki en iyi yol da buydu onu bırakmak için. Onunla ilgilenmeyip bir süre sonra da unutabilirdi. Ne kadar zor olabilirdi ki hem?
