The Book's Unfold

CHAPTER 11

𝘈𝘶𝘵𝘩𝘰𝘳'𝘴 𝘕𝘰𝘵𝘦:

I am very very happy that this story have reached 500 reads! Yes! To all my readers out there, thank you so much.  FIGHTING LANG!

And in this chapter, I recommend you to listen to the song PANAGINIP LANG by Alex Gonzaga for better reading experience.

You could download the song first before proceeding to the next chapter.

This is one of the song tracks of the story. Watch out for more songs to  be recommended to you.

----------------------------------------------------------------------------

(Thalia's POV)

"Elsa. Pst! Elsa. Pst! Wake up, wake up! The skies' awake, so I'm awake. So we have to play!" ang sabi ng narinig kong tinig dahilan para magising ako.

"Elsa! Elsa! Wake up! I wanna see some magic!"

Nang imulat ko ang mga mata ko, nakita ko si Justin na nakaupo sa kama. Siya lang pala. Nakakapikon.

"Lolo mo Elsa. Umiiral na naman ang pag-iisip bata mo. Kainis ka." sabi ko at bumangon mula sa pagkakahiga. Umupo ako sa tabi ni Justin.

Bigla akong naalimpungatan. Tanghali na! At hindi ako nakapaghain ng almusal!

"Anong oras na? Diba may practice ka?" tanong ko.

"Oo. Kaso di ka nakapagluto ng agahan kaya hindi ako aalis hanggang di moko pinagluluto. Magluto kana do'n." utos niya.

"Teka sandali, ba't di mo 'ko ginising ng maaga? Sarap mo kutusan." sabi ko.

"Joke lang. Tara na nga." sagot niya at hinawakan ang kamay ko.

Naguguluhan akong sumunod sa kaniya. Ewan ko at saan niya ako dadalhin. Bumaba kami at dinala niya ko sa dining table. Napanganga na lang ako.

There's foods . Siya pala 'yung nagluto. Ang ending, ako pa 'yung pinagluto niya. Kinikilig ako.I became speechless. I just- just can't say something. This moment just made me feel lucky. I have my man who's so sweet and caring. All this time, I was with someone who know how to make me happy and appreciate everything I do for him.

" Ikaw nagluto neto? Sure ka? Baka inorder mo lang 'to ha? Ayoko kumain." birong kong tanong. Nagkunwari akong hinahawi ang mga pagkain na nasa harapan ko.

" After all the effort I did, dududahan mokong nag-order lang from somewhere? Hoy ako nagluto niyan. Look at these oh." sabi niya, showing a burn on his hand. Napaso pala siya.

"Should we sit and eat? I prepared something. A special food for a special person and charannn!" dagdag niya at pinakita ang dalawang crowns. Bahay-bahayan ?

I started blushing. He put the crown on my head and the other crown was on his. We're like a prince and princess in a movie.  

He started singing the phrase "'Di ba't ikaw nga 'yung reyna at ako ang 'yong hari" and looked at me.

"Ako 'yung prinsesang sagip mo palagi". sabi ko at ngumiti. He smiled back.

"Kain na tayo. Get yourself full please. Pumapayat kana. Uubusin natin 'yung pagkain. Walang matitira ah?" sabi niya.

"Iba kaya 'yung sexy sa payat. Learn the difference.  Teka lang, wala kang practice? Tanghali na hoy." tanong ko.

"I excused myself for a day hehe." sagot niya.

"Ano? Hindi mo dapat ginawa 'yon!" sabi ko sabay pitik sa tenga niya.

"And alam mo kung ano 'yung reason ko? May sakit ka kaya aalagaan kita sabi ko. Ayon, sabi ng mga kagrupo ko gagawa nalang sila ng paraan para maexcuse ako." sabi niya na ikinagalit ko.

"Ano? Anak ng- Halika ditong hayop ka! Gagawin mo pa akong maysakit ha!" galit na sabi ko dahilan para tumakbo siya palabas ng living area.

Hinablot ko 'yung walis na nakasandal sa pader at hinabol siya. Ayon, takbo kami ng takbo sa buong bahay.Sa wakas, nakorner ko din siya. Hingal na hingal na kami tas siya tawa ng tawa.

"Tapos na ang maliligayang araw mo, Justin de Dios." sabi ko sabay hawak ng mahigpit sa walis na hawak ko.

"That'll never happen.  I believe na hindi na matatapos ang maliligayang araw ko. You know why ? Makasama lang kita, maligaya na ang araw ko.  As long as we're together, I'm maligaya".sabi niya.

I just tried to hold back my tears. Naiiyak ako. I hugged him. He hugged me back.

"I love you." I whispered.

"I love you more than you know." sagot niya.

Let's go back sa dining area. Gutom na talaga ako." sabi ko and we hurriedly walk.

Loving Justin de Dios may not be easy. But showing me how he cares for me is something that makes me really say I'M  THE LUCKIEST PERSON EVER EXISTED.