The Book's Unfold

CHAPTER 24

(Thalia's POV)

Thursday, last week of January.  Ilang araw na lang at February na. How time flies so fast.

As usual, nagising ako ng maaga para ihanda ang breakfast ni Jah. Nagpiprito ako ng hotdogs at bacon. Luto na ang sinaing. At si Justin, tulog pa rin.

Plano kong maggrocery ngayong araw para bumili ng mga necessities namin. Bibili din ako ng mga cleaning products na gagamitin namin para sa paglilinis ng bahay. Malapit nang umuwi sina Kuya .

"Good morning." ani ni Jah habang kinukusot ang mga mata niya. Nakita niya akong nasa kusina kung kaya ay tumungo siya rito.

"Good morning. Maligo kana do'n. Bilis na at baka malate ka na naman". sabi ko .

He caressed me and we stood there for a moment.

"Inaantok pa 'ko, babe. Mind kissing me? Nawawala antok ko kapag kinikiss mo 'ko. Dali na. Maliligo na agad ako. Isa lang." sabi niya.

"Here you go. Ligo na" I said after gaving him a kiss.

"Jah." I uttered. Nasa cr na siya at naliligo at nasa kusina pa rin ko.

"Kailan mo ba akong tatawaging babe? o baby? HA?" sagot niya. 

"Ayoko nga. Ang cringe kaya no'n. Like, pwede naman tayong magmahalan ng walang callsign,diba? Hindi naman ata nasusukat ng babe, baby, honey or whatsoever  ang pagmamahal natin sa isa't-isa. " sabi ko at binaliktad ang mga hotdogs na nakasalang sa pan.

"Well, may point ka naman. Ano ba pala sasabihin mo?" tanong niya habang patuloy na naririnig ang mga lagatak ng tubig sa banyo.

"Aalis ako papuntang mall. May bibilhin lang ako. May gusto ka bang ipabili?" I asked.

"Wala naman." matipid niyang sagot.

"Baka dalhin ko 'yung kotse. Marami-rami ata ang kailangan kong bilhin. At isa pa, ang hirap-hirap kaya magcomute kapag marami ang dala mo." sabi ko.

He suddenly came out of the bathroom with a towel wrapped in his waist. Napamaang na lang ako at umiwas ng tingin. Tinuon ko na lang ang atensiyon ko sa mga bacons na nakasalang sa pan.

"Bihis lang ako." matipid niyang tugon at tumungo na sa itaas para magbihis. Maya-may bumaba na siya na nagmamadali.

"Babe, I really need to go. Evaluation day nga pala namin ngayon. Andon ang mga trainers namin. Late na 'ko!" he exclaimed.

"Sandali. Dalhin mo na lang 'tong lunch na inihanda ko sa 'yo. Galingan mo ha?" I said and gave him a soft kiss in his cheeks. He blushed.

"Bye. I really need to go." he replied.

"I'll give you a lift para mas mabilis kang makarating. Sandali. Kukunin ko lang 'yung car keys. Wait here" sabi ko at tumakbo na para kunin ang susi ng kotse.

"Tara na. Takbo na Jah! Ambagal-bagal mo. Ang hahaba ng biyas mo ta's para kang pagong." I shouted while holding his hands. Nasa garage na kami at pumasok na sa kotse. Inistart ko ang kotse at nilabas ito.

"Babe, kalma lang. Mas kinakabahan ka pa yata kaysa sa akin eh. Hindi naman ako mamamatay kapag nalate ako ng konti." he said and gave me a laugh.

" Ikaw kasi eh. Kung maaga kang nagising, edi sana maaga kang nakarating doon. Huwag mong sabihin na kasalanan ko na naman kasi hindi kita ginising. Ang laki mo na para magmanage ng sarili mong time." I stated.

"Sorry na." he apologized.

Naging tahimik ang buong biyahe. 

"I think we're here. Jah, gising". sabi ko at pilit na ginising si Jah. Nakatulog ito ng mahimbing at tila sarap na sarap sa pagtulog.

"A-ahem. Sige po, bababa na 'ko. Eto po pamasahe ko." sabi niya at nagkunwaring nagbabayad ng pamasahe sa isang taxi. He smiled.

I stared at him seriously.

"B-biro lang. Sige po alis na 'ko. Hehe"

And in an instant, hindi ko na siya makita.