Siyahıma Beyaz Olur Musun?

6. Bölüm' YAKALANDIN'

Bize doğru geliyorlardı. Çetenin başı olduğunu tahmin ettiğim çocuk bana doğru yaklaştı. Diğeri onun bir kaç adım uzağında kaldı. Zengin bebesinin dudağının sol köşesinde küçük bir yara var, geçmek üzere olan. Bu yarayı yapan kişi Kağan dı. Çocukların anlattığına göre büyük bir tartışma yaşanmış. İlk başta lafla olan munakaşa , daha da yükselmiş , yumruklar konuşmaya başlamış onların yerine. Bizimkiler ben olmadığımdan dolayı dahil olmamışlar. İyi de yapmışlar. Onları hastaneden toplamam ve sonra ki hesaplaşma hoş olmazdı.

Çocuk emin adımlarla karşıma geldi. Bana itici gelen bir gülümsemesi vardı. Konuşmasını bekledim. Zira benim konuşma gibi bir düşüncem yok. Zaten konuşması gereken kişi oydu.

Sonunda konuşmayı başarabilmişti zengin bebesi " Demek bu okulun iyilik perisi sensin he. Bayada güzelmişsin. Tam yemelik cinsinden."

Ayağı kalktım, " Bana okulda Beyaz diye hitap ederler. Ve burda bir Siyahımız var. Başka bir tanesine gerek yok!"

Gülümsemesi hala yerinde duruyor, benimse gözlerim aynı kızgınlıkla bakıyordu. Yani değişen hiç bir şey yoktu."o... bak sen."

"Malesef abisi bakmıyoruz. Hadi başka kapıya. " Ne iğrençlik lan bu? Hala gülüyor o kadar laflara rağmen.

" Ağzımız baya lafta yapıyor ha Atarların Kraliçesi ! Bende bu okulun yeni Kralı Yağız. "

Bir adım daha yaklaştım. İşaret parmağımla önce okulu sonra kendimi gösterdim " Bu okuldakiler ve ben sence seni takıyor muyuz?"

Konuşmaya bu sırada Kağan devreye girdi. O ne zaman gelmişti buraya? En son karşı bankta oturuyordu. "Hayır takımıyoruz ! Bu okulda ne başka Siyaha ne de Beyaza ihtiyacımız var! Kral'a hiç ihtiyacınlmız yok! Ayağını denk al derim! Yoksa biz aldırmasını biliriz!"

Ortam gerilmeye başlamıştı. İki çetede burnundan soluyordu. Bizi tamamen unutmuşlardı. Özellikle beni! Kendimi hatırlatmam gerekiyordu." Herkes kendi köşesine! " okul zili çaldı sonunda! Bu yüzden devam ettim "ama şimdi derse."

Yağız ve Kağan bir birlerine en delici bakışlarını atıyordu. "Kağan! " ilk defa ona ismiyle hitap etmiştim. Bana döndü. Ne demek istediğimi anladı. Şaşkınlığından kurtulup, adının Yağız olduğunu öğrendiğim çocuğa gitti bakışları" Bu iş burda kapanmadı! " son sözünü söylediklerini sonra okul kapısına doğru gittiler.

" Ben her zaman burdayım varoş! " çok sinir oldum bu Yağız ' a. Hakkından gelmek için elimden geleni yapıcam!

Gitmeden önce ona dönüp" Kimseyi tanımadan önce karar verme bence. O varoş diye düşündüğün çocuk , senden daha zengindir belkide!" Bende sözümü bitirdim. Çetemle birlikte okul girişine yöneldim.

Kağan ' ı falan koruduğum yok. Öyle düşünmeyin! Sadece doğru olanın bu olduğunu düşündüğüm için yaptım. Başka ne amacım olabilir ki? Onu sevicek halim yok ya?.. onu sevmeyi düşünmüyorum bile. Zaten bir haftaya kadar abisi Yaman'ı seviyordum. Hala seviyorum ya da öyle olduğunu sanıyorum. Çünkü bana yaşattığı yıkımı kaldırımadım.

Kaldıramıyorumda! Hala enkazın altındaydım sanki ve ben bu enkazın altından çıkmak istemiyorum...

*******

Derse on dakika geç kaldım, müdür yardımcısı Şahsenem hoca beni alı koyduğundan. Bir hafta ortalıklarda yokum diye herkes ne çok merak etmiş beni. Bu çokta umrumdaydı sanki. Herkes kendi işlerine baksaya. Benimle dertleri neydi bunların? Ah... bunu hiç bir zaman öğrenemiycem.