BSD Karakteri x Okuyucu

Ranpo X Okuyucu 2.Bölüm

İyi okumalar dilerim ve Dazai okuyucuyu olan ilk bölüm bana çok cringe geliyor bu yüzden onu silip Ranpo bittikten sonra yeniden Dazai yazacağım. Ve arkadaşınla liman mafyasında bir gün bölümüde gelecek inanıyorum lwlsösösösö.

İstek karakteriniz varsa şuraya alayım ☞

***
Ve günler günleri kovalamıştı. S/a ve Ranpo neredeyse her gün buluşuyorlardı. Ama Ranpo ilerleme kaydedemiyor ve tüm suçu gücünün olmamasına yoruyordu ayrıca başındaki diğer sorun garip bir şeyler hissetmesiydi. S/a'le her buluştuklarında, daha önce hiç hissetmediği şeyler hissediyordu. Ve bu duygu onu korkutuyordu. Bilinmezlik korkusu gibi.

Bunun üstüne çok düşünmüyordu tabi. Elinden geldiğince yani.

"Ranpo yine geç kaldın." Ranpo gülümseyerek masada oturan S/a'e el salladı. "Ah ah şu metrolar!"

"Hala öğrenemedin değil mi?" S/a kıkırdıyarak konuştu ve karşılığında sadece umarsamaz bir el sallaması aldı. Ranpo masaya oturup önündeki dondurmasını yemeye başlamıştı.

Her ne kadar mutlu gözükselerde ikisininde çok büyük sorunları vardı. Ranpo neredeyse 20 gündür kitabın içindeydi. Dile kolay 20 gün Ranpo'nun çıldırmaya yaklaşmasını sağlamıştı. Sadece küçük basit bir davada bocalıyordu. Hem de yanında çok zeki birinin olmasına rağmen. Sinirle dondurmasını yerken günlerdir konuştukları mevzuyu tekrar açtı.

"Evet S/a, baştan başlıyoruz. Baban bir şirkette çalışıyor ve sende bir hastanede çalışıyorsun. Normal bir günde gece seni arıyor ve acil buluşmanız gerektiğini söylüyor, gece mantıklı konuşamayacağınızı düşündüğün için sabah buluşmanız gerektiğini söylüyorsun. Buraya kadar her şey tamam. Telefon geçmişinden doğrulandı. Sonra, saat 10.20'de o eski binada buluşuyorsunuz. Orada buluşmanızın sebebi ise eski bir anı."

S/a ciddiyetle dinleyip her bir cümlesine başını sallayarak onay vermişti. Ama son cümlesinde burukça gülümsedi ve başını eğip sessizce konuştu."Evet." gözlerinde özlem okunuyordu.

Ranpo ise hiç bozmadan konuşmasına devam etti. "Orada buluşuyorsunuz ve endişeli bir biçimde sana bir silah veriyor. Ne konuşacağını söylemiyor çünkü 5 dakika sonra bayılıyorsun ve ne olduğunu bilmiyorsun."

Olay oldukça kusursuz işlenmişti. Gerçekten 10.20 de buluşuyorlar. 5 dakika birbirlerini anlamakla ve silahı ona vermekle geçiyor. Silahta babasının ve kendinin parmak izi vardı. Bu anlattığı doğrulanmış bir bilgiydi. Silahı verdiği anda içeri siyah giyimli bir adam giriyor ve olaylar başlıyor. S/a adama silah doğrultuyor ama ıskalıyor ve sonra bir darbe alarak bayılıyor. 15 dakika sonra uyanıyor ve babasını o halde görüyor.

Babayı öldüren katil hemen sonra ajansı arıyor. Ajans 10 dakika orada olunca S/a uyanmış oluyor. Yani 10.20 buluşma 10.25 bayılma 10.40 uyanma. 10.49 da ise Ranpo geliyor. Saatler ve olaylar yalan bulunamayacak kadar iyi.

Ranpo onun anlattığı her şeyi şüphe gözüyle baksada bir hata bulamıyordu. Onun anlattığı her şeye inanmıştı. Katilin o olması saçma bile olabilirdi.

S/a sanki onun düşüncelerini okuyormuş gibi gülümseyerek ona baktı. "Ranpo benim katil olabileceğimi düşünebilirsin, dedektifler öyle yapmalı zaten değil mi? En yakınından başlamalı, benim için hiç sorun yok."

Ranpo ona gülümseyip konuşan s/c'a baktı. Elbette şüphelenirdi ama gerçekten olması %0,1 ihtimallik bir şeydi. Onun gözlerine bakmak için kafasını kaldırdı, g/r gözleri öyle güzeldiki, o gözlerde bırak yalanı ufak bir suç işlemenin azabı bile yoktu, güveniyordu ona ve sanki onu görmese, yanında olmasa bile güvenebileceği tek kişiymiş gibi.