BSD Karakteri x Okuyucu

DAZAİ x OKUYUCU

Güneş ışıklarının gözlerimi kamaştırdığı bir güne uyanmıştım yine. Her ne kadar güneşi çok sevsemde dün içtiğim sayısız içkinin başımı çatlatması üzerine güzel gelmiyordu şu anda.

Güneşten kaçınmak için yatakta diğer tarafa dönmek için hareketlenmiştim ama ağır ama zarif bir kolun engel olduğunu fark ettim.

Şizofren mi olmuştum yoksa kahverengi bir çift göz bana gülümseyerek bakıyor muydu?

"Günaydın S/a." hayalim tıpkı Dazai gibi konuşuyordu. Hahaha.

"Hm? Bir günaydın yok mu?" haha şaka değil mi? Rüyadayım. Kendime vursam mı?

Bundan daha mantıklı bir seçim yapıp belime sarılmış Dazai'nin yanağına parmağımla bastırdım.

HAYIR HAYIR OLAMAZ TAMAMEN GERÇEK! EĞER HAYAL OLSAYDI YANAKLARI BU KADAR GÜZEL OLAMAZDI. LANET OLSUN YİNE NE YAPTIMDA BU HALE GELDİM!!

Aklımı toplamalıyım. Tanrım sen yardımcı ol lütfen.

"Da-Dazaii, burda ne arıyorsun sen?!!!!" sadece merakla sormak istemiştim ama sesimin tonunu ayarlayamamıştım biraz, yani birazdan birazcık daha fazla sert çıkmıştı.

O da bunu bekliyor değildi zaten. Gözlerini şaşkınca kısıp yatakta oturur pozisyona gelip bana baktı.

"Dün bilincinin açık olduğunu söylemiştin? Yoksa gerçekten hiç mi hatırlamıyorsun?"

Lanet olsun yine yapmışım yapacağımı, ben içtiğim vakit, önce saçma salak şeyler yaparım. Anlatılamayacak kadar utandığım yerin dibine girdiğim anılar çok oldu. Ve sonra hiç sarhoşluk belirtisi göstermem, normal bir insandan çok daha normal gibi gözükürüm. Ama genelde bana bir zararı dokunmamıştı şu ana kadar.

Hayır artık kurtuluşum yoktu.

"Ben. Ben nereden hatırlayacağım şarhoş olduğumu anlamadın mı? O halde bana- sen...!!!"

Hayır tabiki anlamazdı nasıl anlasın. Sadece kendimi kurtarmak için karşımdakini suçluyordum. Lanet olsun sevmediğim özelliklerimden biride bu. Ama bindik bir alamete gidiyoz kıyamete.

"S/a beni böyle suçlamak-"

"Lütfen sus! Her şey açık." sözlerimi kurtaramayacağımı fark ettiğim an artık her şeyi hemencecik bitirdikten sonra kendimi çöpe atmak istiyordum.

"Git."

Dazai yukarı çıkmış kaşlarını çattı. Gerçekten hayal kırıklığına uğramış gibi duruyordu. Ben ne yaptım! Kendimi suçlamaya başlayacağım sırada kolum ani bir acıyla irkildi. Dazai eliyle sıkıyordu kolumu. Size bir öneri veya hayattan bir tavsiye, ya da ölmemek için bir kaçış yolu, siz ne derseniz deyin ama ben üçüncüsünü tercih ediyorum.

Asla ama asla Dazai'yi kızdırmayın. Dazai'nin düşmanı olmayın. Dazai'nin nefretini kazanmayın. Dazai'nin karşısında kalmayın.

Bunları düşünmek yerine kolumu kurtaracak bir yol bulmaya çalışsam hayatımın son dakikaları daha verimli geçebilirdi ama hayır yaptığım tek şey;

"Da-dazai...acıyor" demekti. Ordan bir alkış koptuğunu duyuyorum. Rica ederim. Ama evet çok acıyor kolum. Ama kolumdaki acıdan daha kötü ne var biliyor musunuz işte bu cümleyi duymak;

"S/a, seni diğerlerinden farklı sanmıştım, ama sende aynısın."

İçimde bir şeylerin koptuğunu hissediyordum ama en çok hissettiğim şey karşımdaki kişinin üzgün kalbiydi. Tek kelime edemedim. Tam kolumdaki acının artık bir önemi yok diyecekken kolumu bırakıp yataktan kalktı Dazai.