GEÇMEMİŞ | Texting

G|43

Herkese hayırlı Ramazanlarr ♡ ve iyi okumalarr ♡ 

Multimedia: Evlatlarım♡

2 yıl sonra,

Zaman, geçtikçe değişiyorduk. Her geçen saniyenin ardından biraz daha büyüyorduk belki de. Aldığımız kararlar ve onların getirdiği sorumluluklar da bizlerle büyüyordu. Hayatımız gittikçe zorlaşıyor ve ister istemez bir yola giriyordu. Ve zaman öğretiyordu her bir salisenin ardından, hiçbir şeyin bir daha asla eskisi gibi olmayacağını.

Düşünüyordum. Kendi verdiğim kararları ve getirilerini... Aslında pişman değildim. Şimdiki hayatımı göz önünde bulundurarak düşündüğümde bir süredir -iki yıl kadar- verdiğim hiçbir karar beni kötü etkilememişti. Artık hayatım kısmi bir şekilde olsa da düzene girmiş bile diyebilirdim. Bu öylece olmamıştı tabii. Benim kendi adıma öncelikle geçmişimle yüzleşmem gerekmişti.

Geçmişimin gerçekten geçmiş olması gerekti.

Buna ilk adımı iki yıl önce annemin yasına giderek atmıştım. Sonrasında bana yazdığı ama hayattayken vermeye bir türlü cesaret edemediği mektubunu okumuştum. O mektuptu aslında bir çok şeye yön veren. Nasıl bir insan olmamam gerektiğini bana öğretmişti.

Sadece düşüncelerimde değil hislerimde de değişimler olmuştu. Mesela Can'a ya da Karan'a karşı olan kafa karışıklılığım gitmişti. Hepsi basit bir kuruntudan belki de sindirememekten kaynaklıydı. Affetmiş değildim çünkü affedilecek bir şey yoktu ama yolda görsem kısa bir baş selamı verebileceğim biriydi artık. Sindirmiştim yani. Sinirim de öfkem de tıpkı annem gibi 2 yıl önce gömülmüştü. Bunda bana yaptığı iyiliklerin de payı yok değildi elbette.

Emre.

Emre ise gerçekten kafamı fazlasıyla karıştırmıştı. Bana gösterdiği ilgi ve verdiği sevgi beni başlarda çok etkilemiş olmasına rağmen, sevmek böyle olmuyordu. Sonrasında bana karşı içinde sakladığı önyargılarını da gördükten sonra sevgisinin de benim için bir değeri kalmamıştı zaten. Benim en çok neyden yaralanacağımı bile bile beni aynı yerden defalarca hayal kırıklığına uğratmıştı. Hem belki böylesi daha iyi olmuştu. Çünkü şimdi durup baktığımda Beste ile fazlasıyla mutlu görünüyorlardı. Zaten beni sevdiğini söylerken bile dayanamayıp Beste ile bir şeyler yaşaması, bizim bir hikayemiz olmayacağını açıkça gösteriyordu.

Yakın çevreme baktığımda her şey fazlasıyla iyiydi. Batuhan buraya gelip üniversite sınavına hazırlanmış ve istediği bir bölümü kazanmıştı. Kendisine bir ev tutmak istediğinde de Erdem, ona kendisiyle kalabileceğini söylemiş hatta söylemekten fazlasını yaparak zorla ev arkadaşı olarak almıştı. Kardeşim Yusuf ile de sık sık konuşuyorduk. Her ne kadar bana yakın bir yere gelmek istemiş olsa da babasını ve küçük kardeşi öylece bırakmaya gönlü el vermemişti. Ben de böylesinin daha doğru olduğunu düşündüğümden birlikte güzel bir tercih listesi hazırlamıştık ve geçen yıl üniversiteye başlamıştı.

Kitaplığımı düzenlerken uzun bir zaman sonra yeniden elime aldığım mektupla daldığım düşüncelerden beni çekip çıkaran kapı zili olmuştu.

Mektubu seri bir şekilde yeniden ajandamın arasına sıkıştırıp ajandayı rafa koydum ve hızla doğrulup kapıyı açmaya gittim. Kapıyı açtığımda mavi kotunun üzerine giydiği beyaz oversize tişörtüyle Erdem'i gördüm. Zamanın getirdiği samimiyetle benim 'gir' dememi beklemeden of'laya puf'laya içeriye girdiğinde gülümseyip ardından kapıyı kapattım.