Chapter 10

186 26 3
                                    

Chapter 10

I'm inside the busy studio watching everyone do their jobs—some might say that I'm enjoying the view dahil kung saan ako lumingon, it's like a buffet here. Male models and celebrities only on their underwear while the female ladies and celebrities are on their brassiere and underwear. They are campaigning an underwear brand so it's valid to see them walking around almost naked.

Nasa tabi ko lamang ang kit bag ko kung nasaan nakasilid ang mga kakailanganin ni BJH if he asked for it. Bottle of water, gums, towel, medicines, and banana milk which his comfort drink aside from energy drink. Chini even slide some condom in it kasi hindi raw namin masisigurado kung kailan din kakailanganin ni BJH 'yon.

And thinking of Chini, she's still not around and I couldn't reach out thru call kaya hindi ko alam kung saan siya nagpunta ngayon. Wala naman akong ginagawa at nag-aabang lamang ng mga ganap sa paligid.

Jin-Hyeong, Dong-Yoon, and Cashel Corprew are one of the main subjects of this campaign. They are all very good-looking. They possess their own charisma which people perceived from them. Dong-Yoon's give so much masculinity, Cashel's gentle-looking, and BJH's timid expression which highly like him. They all give different auras, and the way they communicate defines them more.

"So, ano nang ganap?" I startled when Chini suddenly popped out beside me. Salubong ang kilay kong tiningnan siya at natuon ang atensyon ko sa chikinini sa gilid ng leeg niya—it's pale, but enough to be visible. Hindi ko naman siya kinuwestiyon do'n. Baka pasa lang? "Hoy?!" She nudged me on my side making me get back to my consciousness.

"Nasobrahan ka na sa siguro sa mga naka-brief na lalaking 'to, lumilipad na ata sa heaven 'yang utak mo," pamumuna pa nito sa akin. Hindi man lang niya sinabi sa akin kung saan siya nanggaling at nagpunta.

Habang sinasabi ko naman sa kanya ang nangyari, dahan-dahang lumipat ang atensyon niya sa isang lalaking nasa six-foot tall ang tangkad at ito'y isang local din. I think he's in his thirties, but he looks so young with his stance and posture. And he seemed to have lipstick all over his mouth and he wasn't able to wipe it properly and it looked like Chini's lipstick shade.

Patuloy lang ako sa pagsasalita at kinu-kwento sa kanya 'yong mga naganap habang ang atensyon niya ay nasa lalaking 'yon. Napakunot ang noo nang magtama ang tingin nila at kumindat itong lalaki. She eyed him taking her attention back to me catching her at the exact moment. I squinted my eyes as if I'm already judging her with it, but she didn't mind.

"Good to know that there hasn't been a problem," she said, felt relieved. Feeling ko umiiwas siya tumingin sa akin since I caught her looking at that man.

"Sino 'yon?" pag-usisa ko.

She looked at me, raising a brow. "Sinong sino 'yon?" balik na tanong nito sa akin. "Maraming tao ngayon dito sa studio, Jelay. I wouldn't get to know everyone else."

I scrunched my eyes. "It doesn't look like you didn't know him..." Pagturo ko sa lalaking nakatinginan niya kanina.

She heaved out a sigh. "That's Park Seung-Gi... he's a brand manager and he's the one who also coordinated with the brand to make it happen as well. He's just... pretty gorgeous, right? I mean... it's a good thing, his project would be resulting in a pretty successful campaign.

"I see..." Tango-tango ko pa sa kanya. "Pero bakit hindi mo sinasagot 'yong tawag ko kanina?"

"Oh, shit!" Kinapa niya ang bulsa niya at hinanap niya sa bag niya ang phone ko niya. Naging aligaga naman ito dahil hindi niya makita. "Ah!" she gasped as if para bang naatauhan siya nang maalala niya kung saan niya naiwan iyon. "Excuse me," pagpapaalam nito at saka lumapit ito sa direksyon ni Park Seung-Gi.

Bitter Holidays in JejuWhere stories live. Discover now