Tenis Aşkım

45.bölüm FİNAL

10 YIL SONRA

-Baran!Aşkım!Gel buraya!

Kapıya doğru gözlerimi diktim.Kapının kenarından dönünce gülümsedim.Yakışıklım benim.

-Gel buraya!Gel bakalım.

Dizlerimin üzerine çöktüm.

-Oyuncaklarını topladın mı annecim?

Yavaş bir şekilde kafasını salladı.Burdan anlamıştım ki oyuncakları toplamamıştı.Uzanıp kucağıma aldım.

Baran'ın odasına doğru ilerledim.Kapıdan içeriye bakınca darmadağınık odaya bakarak iç çektim.

-Meltem!

Meltem koşar adımlarla yanıma geldi.

-Buyrun efendim.

-Canım Baran'ın odasını toplar mısın?

-Tabiki.

-Teşekkür ederim.

Baran'la beraber yatak odamıza çıktım.Baran'ı yatağa bırakıp,kıyafet odasına girip giyecek bir şeyler bakmaya başladım.

Beyaz etek,kırmızı bir gömlek ve üzerime siyah bir ceket giydim.Odadan çıktım.Gözlerim Baran'ı aradı.Yataktan inmiş,odada çekmeceleri karıştırıyordu.

Beni farkedince bana döndü.

-Nasıl olmuş bakalım annen?

diye sordum gülerek.

Bana doğru koştu.Yanıma gelince,eteğimin ucundan tutup çekiştirmeye başladı.

-Kışa.

Hayretle Baran'a baktım.Gözlerimi devirip konuştum.

-Babasının oğlu.

Tekrardan kıyafet odasına girip siyah diz altı kalem eteğimi giydim.Üzerine de beyaz gömlek.Odadan çıktım.Bana baktı.

-Olmuş mu beyfendi?

Hafifçe kafasını salladı.Güldüm.Kolumdaki saatime baktım.İşe geç kalıcaktım.Telefonuma uzanıp tarihe ve notlarıma baktım.Bugün duruşmam vardı.Ayrıca işten sonra Baran'ı ziyarete gitmeliydim.

Mezarına.

Bu tarih o kadar iğrenç bir tarihki.10 yıl önce bugün o kazayı yapmıştık.Gözlerimi açtığımda kendimi hastanede bulmuştum.Hastaneye geldiğinde Berter'in kalbi durmuştu.

Ama son anda geriye getirmişlerdi.Bundan bahsederken bile çok kötü oluyordum.Neyse ki o anları yaşamamıştım çünkü bende yatıyordum.

Ertesi gününde ise Baran'ın ölüm haberini almıştık.Onun peşinden koşan adamlar öldürmüştü Baran'ı.Onları hapse düşürmek için çok uğraştım.Ama en sonunda hapse gönderdim o itleri.Bana Baran'ın son dedikleri vedaymış aslında.Bilseydim daha sıkı sarılırdım ona.Ama bilmiyordum.

Keşke sonlardan haberimiz olsaydı.O zaman daha sıkı sarılırdık,daha çok vakit geçirirdik,yapamadığım şeylere cesaret edip yapardık.Böyle olunca insan kendini eksik hissediyor.

O gerçekte çok gençti.Çok erken gitmişti.Ve ben son günlerinde onun canını yakmıştım.

Gözlerimi dolduğunu hissettim.Hayır burda Baran'ın yanında olmaz Esila.