Tenis Aşkım

35.bölüm

Pazar gecesi gördüğüm rüyadan sonra biraz kötü olmuştum.Bu yüzden okula gitmemiştim.Annem işe gitmişti.Bende evde pijamalarımla takılıyordum.Rüyanın etkisinden biraz olsun kurtulmuştum.

Laptopumu alıp salondaki kanepeye yayıldım.Televizyonu açtım.Ve mini magnum paketini aldım.Hepsi benim nihahahaha.

Rahatımı bozan zil sesi.Az kalsın bir düşme tehlikesi geçirerek kapıya ulaştım.Kimse hayvan gibi vuruyordu.

Kapıyı açtım.Karşımda Giray duruyordu.

-Noluyo be hayvan

-Telefonun nerde senin ya!

-Yukarda şarjda

-Niye okula gelmedin

-Canım istemedi

-Senin canına sokayım ben çabuk gel benimle

Elimden tutup çekiştirdi.

-Giray mal mısın pijamalıyım

-Çabuk git giyin çabuk

-Noluyo ya

-Soru sorma Esila çabuk giyin ve gel

Hızlıca yukarı çıkıp giyinip indim.Son anda telefonumu aldım.Anahtarıda alıp çıktım.

Her zaman gittiğim otobüs durağına geldik.Otobüsü beklemeye başladık.

-Niye okula gidiyoruz bir gün tatilim var onunda tadını çıkaramıyorum

Sözümü bitirdiğimde otobüs geldi.Giray ikimizede bastı.Her zamanki cam kenarıma oturdum.Yanımada Giray oturdu.

-Neler olduğunu söyleyecekmisin artık.

-Bir iki saniye sonra görüceksin zaten.

-Ne?

Otobüs ilerlerken bende kafamı cama yaslayıp dışarıyı izlemeye başladım.Büyük binaları geçtikten sonra karşımıza üst geçit çıktı.Ama bunda bir farklılık vardı.Üst geçitte "ESİLA" yazıyordu.

Ben koltukta dikildim ve Giraya döndüm.

-Dışarıya iyi bak

Hızlıca kafamı çevirdim ve cama yapıştım.İlerde bir evin duvarında "SENİ" yazıyordu.Sonradan daha fazla duvar ve yazı.Sırasıyla;

"ÇOK"

"SEVİYORUM"

"SENİ"

"ÇOK"

"ÖZLEDİM"

"LÜTFEN"

"BENİ"

"AFFET"

"SENSİZ"

"YAPAMIYORUM"

İnceğimiz durağa geldiğimizde indik.

Okula doğru yürüdük.Okul dersteydi.Kimse yoktu bahçede.Giray beni kolumdan tutup çekiştirdi.Binanın her yerinde fotoğraflar vardı.Fotoğraftakiler bendim.Kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.

Koşmaya başladım.Hem ağlayıp hem koştum.Koştum, koştum.

----

Eve geldiğimde kapıyı kapatıp yaslandım ve kayıp yere oturdum.Niye ağlıyordum bilmiyordum.Bunlar mutluluk gözyaşlarıydı sanırım.Telefonumu cebimden çıkartıp Eymeni aradım.