PSİKOZLAR 2

10.Bölüm ●ÇAĞLESYA●

Alesya'dan...

Hissettiğim yoğun titremeler yavaşlarken Görkem'in bağırış sesleri boğuk ve anlaşılmaz geliyordu. Yangın anında yaşadıklarımız tekrar gözlerimin önünden geçiyordu. Asu'nun bağırışları, Asena'nın neredeyse ölecek olması, Kumsal'ın çaresizce çırpınışları ve en az Asena kadar kötü bir durumda olan ben. O anlar çok kötüydü. Alevler gözlerimin önünden bir türlü gitmiyordu. Dışarı çıkmaya korkuyordum ve başımıza bir şey gelecek diye düşünmek beni yorgun düşürmüştü. Nefes alış verişlerim o anların tekrar gözlerimin önüne serilmesiyle yavaş yavaş kesiliyordu. Birinin beni sarstığını hissediyordum ama bulunduğum durumdan çıkamıyordum. Kriz beni eline almıştı ve bırakmıyordu. Ellerimdeki titreme hissi yavaş yavaş ciğerlerime doğru ilerliyordu. Görkem "Alesya n'olur dayan. Bak Asena'yı çağırdım geliyorlar." dedi elimi sıkarken. Kafamı hızla sallayarak "Ç-çağırma, çağırma." diyebildim zor bela. Görkem "Geldiler!" diyerek odadan koşarak çıktıktan sonra gittikçe kötüleşmeye başlamıştım. Nefesim gittikçe kesiliyordu ve nefes almakta zorlanıyordum. Görkem'le birlikte odaya Asena ve Barlas girmişti. Asena panikle "Barlas ambulansı ara!" diye bağırarak yanıma geldi. Barlas aceleyle telefonunu alıp odadan çıkmıştı. Komodinime bakıp ilaç kutularımı kurcaladı. "Allah kahretsin! İlaçların bitmiş. Neden doktora gitmedin ki?" dedi endişeyle bağırarak ama benim halimi gördüğünde direkt camı açtı. Fakat bu da bir fayda vermemişti. Nefesimin kesildiğini hissettiğimde Asena'nın görüntüsü ve sesi gittikçe bulanıklaşarak kaybolmuştu. Son duyduğum şey Asena'nın "Alesya!" diye bağırmasıydı.

Gözlerim yavaş yavaş açılırken bulanıklık da kaybolmuştu. Kumsal "Uyandı! Alesya uyandı!" diye bağırınca kapı bir anda hızla çarpılarak açılmıştı ve içeriye bizim kızlar girmişlerdi. Asena, Asu ve Ece yanıma gelerek "Sonunda uyandın. Nasılsın?" dedi Asena. Yorgun sesimle "İyi hissediyorum merak etmeyin." dedim gülümseyerek. Asu "Çok korkuttun bizi. Neyse ki çabuk müdahale ettiler de hemen kendine geldin." dedi gülümseyerek. Kumsal "Evet, Asena bir anda Alesya'yı hastaneye götürüyoruz deyince başına şu düşmanımız yüzünden bir şey geldi sandım." dediğinde yüzüm düştü. Kim olduğunu bilmediğim bu kişi bana ve arkadaşlarıma zarar vermekten kaçınmıyordu. Bu işin arkasında olan kişi sandığımızdan daha güçlü birisi olmalıydı. Aksi taktirde kimse bu işleri kolay kolay yapamazdı. Polislerin bir fişten yangın çıkmış diyerek olayı kapatmaları da normal değildi. Huzursuzca yatağımda dikleştim. Ece "Ben en iyisi Doğukan'a haber vereyim uyandığını. Çocuklar kantine inmişlerdi." dedi ve odadan çıktı. Kızlar koltuklara oturup "Kendini eve kapatma artık. Bizimle olursan kendini toparlayabilirsin. Yalnız kalmamaya çalış." dedi Asena. Yutkunup "Haklısınız ama cidden korkuyorum. Hem senin koluna ne oldu?" dedim endişeyle Asena'ya. Asu'da benimle birlikte fark etmiş olmalı ki yanında oturan Asena'nın koluna baktı. Asena "Geçen gün okuldan çıktığımda bıçaklı bir saldırıya uğradım." dedi soğuk kanlılıkla. Endişeyle ona baktım ve "Nasıl yani? Neden? Kim yaptı?" diye sorularımı sıraladım. Göğsüm hızla inip şişerken Asena "Alesya lütfen sakin ol. Bir şey yok. Anlatıyorum şimdi nasıl olduğunu." dedi ve gülümsedi. Somurtarak arkama yaslanıp onu dinledim. "Okul çıkışı giderken arkamdan Martin geldi. Okuldayken torşonumu düşürmüşüm, Martin de onu getiriyormuş. O arkamdan gelirken öbür taraftan da sarhoş bir adam geliyordu. Elinde de bıçak varmış ama fark etmedim. Martin eğer beni çekmeseydi, bıçak göğüs kafesime saplanacaktı. Neyse ki kolumu çizdi." dediğinde şaşkınlıkla ağzım açıldı. Asu "Bunun bilerek yapıldığını düşünüyorum." dedi. Asena "Öyle zaten. Martin bana yardımcı olurken sarhoş adam nedense bir anda koşarak gitti." dedi şüpheyle. "Kesin yine o düşmanımızın işi. Gerçekten yeter artık. Birimize bir şey olmadan bu işten kurtulmamız lazım." dedim gergince. Kumsal "Öyle yapacağız, merak etme." dediğinde odanın kapısı tekrar hızla açıldı ve içeriye Çağan koşarak girdi.