11.Bölüm ●KUMBAR●

600 40 30
                                    


Kumsal'dan...

Gözlerimi bir türlü durmayan bildirim sesiyle açmıştım. Sürekli olarak bildirim geliyordu ve uyumama engel oluyordu. Gözlerimi açıp komodinin üstündeki telefonumu elime aldım. Gelen mesajlara baktığımda kızlardan ve Barış'dan gelen mesajları gördüm. Bu kadar önemli ne olmuş olabilirdi? Psikozlar grubuna baktığımda karşıma ilk çıkan şey Alesya'nın gruba attığı haber olmuştu.

"Ne! Şaka mı?" diyerek yatakta doğruldum ve haberi okumaya başladım. Bu mümkün olamazdı. Kim böyle yanlış bir şeyi haber olarak kullanabilirdi ki?

Haberde; Ünlü iş adamlarının kızları ve oğulları evlerinde çıkan büyük yangın sonrasında bahçelerinde parti yapıyorlardı. Aralarındaki samimi davranışlar ünlü iş adamlarının kızları ve oğullarının sevgili olduğunu düşündürdü. Büyük yangın sonrası başlayan bir aşk söz konusu mu?

Yazıyı okudukça kan beynime sıçrıyordu. Bu nasıl olabilirdi? Şimdi babama ne diyecektim? Ne diyecektik? Ailelerimize ne söyleyecektik? Onlar bizi habercilerin ağzına sakız etmemek için uğraşırken, bizi uyarırlarken bu neydi şimdi? Haberin ana başlığını görünce daha çok sinirlenmiştim. "Yangında alevlenen aşk! " diye sesli okuduğumda daha da sinirlerim zıplıyordu. Kocaman yazılarla yazmışlardı üstüne üstlük. "Ya bunu nasıl haber yapabildiler? Hem fotoğrafta normal bir yakınlıktayız, hepimiz sınıf arkadaşıyız. Nasıl bunu çıkartabilirler?" diyerek odada dönüp duruyordum. "Gerçi haberci olmak olayları abartmak demekti. Sırf para uğruna." diyerek sesli bir şekilde düşünüyordum.

Aklıma gelen soruyla duraksayıp "İyi de bizi kim çekti?" yatağımın üstüne oturup dün Doğukan'ın bizim fotoğrafımızı çeken birisini gördüğünü hatırladım. Doğukan fark edince kaçmıştı. Her şey birbiriyle bağlantılı olabilir miydi? 'Bu Berkan'ın oyunu mu?' diye düşünsem de ailelerimizle ufak bir tartışma yaşamamızın çok büyük sorun olucağını düşünmüyordum. Resmen paranoyak olmuştum. Her şeyi ona bağlayabilecek duruma gelmiştim neredeyse ve bu çok sinir bozucu olmaya başlamıştı.

Ne kadar haber hakkında büyük tepki versem de olayın şaşkınlığını atlatınca kendime gelmiştim ve sakinleşmiştim. Annem bu haberin içeriğini pek sorun etmese de magazin sayfasındaki büyük olay olmamı sakin karşılamazdı. Özellikle de babam karşılamazdı. Bu düşüncelerimi bir kenara atıp gruptaki mesajları okumaya başlamıştım. Kızlar da yapılan habere sinirlenmişlerdi ve şaşkınlardı. Böyle bir haber yaparak ellerine ne geçecekti anlayamıyorum.

Mesajların sonuna geldiğimde

Sesi Bozuk
Bu gün buluşup konuşalım biraz. Hem kafamızı başka şeylere de yönlendirmiş oluruz.

Sinsi Salvador
Olur ama sakin bir yerlere gidelim.

Hatta mümkünse ev bile olur çünkü karşıma herhangi bir haberci çıkarsa bir kaşık suda boğarım.

Psikopat
Sakin bir yer olması daha iyi olur. Gündemdeyiz zaten daha fazla haber olmak istemiyorum.

-Aynen. Benim bildiğim sakin bir yer var oraya gidebiliriz.

Dediğimde kızların hepsi onaylamıştı. Kızları Can'ın beni götürdüğü yere götürmeyi düşünüyordum. Orası gerçekten her şey ve herkesten uzak bir mekandı. İnsanın içini rahatlatıyordu. Bizimde buna ihtiyacımız vardı.

Barış'ın mesajlarını okuyacakken telefona gelen aramayla mesajlar arka plana atılmıştı. Barış'ın aradığını görünce gülümseyip telefonu açtım.

-Alo Barış!

+N'apıyormuş bakalım benim İnatçı Keçi'm? Haberleri görmüşsündür diye düşünüyorum.

PSİKOZLAR 2Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin