PB 5

1.4K 72 4
                                    

7 tahun kemudian.

"Dah bangun dah bos." Kata Auni sebaik saja panggilan bersambung.

"Tau. Lampu bilik awak dah terbuka." Balas Sayf.

"Memandai-mandai. Saya dah check email. Tak ada pun kerja." Kata Auni.

"Siap cepat. Kita kena pergi ke Nilai. Ada problem dekat site." Arah Sayf.

"Saya ke sana ke? Bos ke sini?" Tanya Auni.

"Saya dah depan rumah awak dah pun." Jawab Sayf.

"Berapa minit bos nak sampai?" Tanya Auni. Tanpa menghiraukan kata Sayf. Dia anggap Sayf bergurau walaupun bosnya itu jarang bergurau.

"Depan pagar rumah awak dah ni." Jawab Sayf cuba menyakinkan Auni.

"Membongak je. Nanti bos dah sampai. Hon sekali je. Sekejap je. Manja-manja je." Kata Auni dan mula membuka pintu almari pakaiannya.

Pet!

"Tak payah memainlah bos. Terkejut pula guard kat rumah bos tu." Marah Auni bila dia dengar bunyi hon.

"Tengoklah kat luar." Kata Sayf dan terus mematikan talian.

Auni melihat telefon bimbitnya. Dah terbiasa dengan perangai Sayf yang satu tu. Suka hati dia nak matikan panggilan. Kadang, tak habis cakap lagi. Dia dah putuskan. Terpaksa hubunginya semula.

Auni menyarung baju kurung yang dikeluarkan dari almari tadi. Mujur dia sudah siap mandi. Terjaga pukul 3.30 pagi. Waktu biasa Sayf akan menelefonnya. Dan langsung tak boleh tidur.

Difikirnya, subuh yang tenang tanpa Sayf. Rupanya....

Pukul 4 pagi, dia sudah diminta untuk bersiap dan akan ke Nilai.

"Nasiblah dah biasa. 7 tahun kerja dengan bos workaholic gitu, kalau tak biasa, tak tau lah." Kata Auni kepada dirinya sendiri.

Usai memakai tudung, Auni menelefon Sayf.

"Bos, lambat lagi ke?" Tanya Auni.

Pelik. Rumah Sayf dan rumahnya bukan jauh. Kalau dah boleh bunyi hon tadi, semestinya dia sudah siap. Selalunya, belum sempat dia siap, Sayf sudah sampai.

"Saya depan rumah awak. Lama dah saya tunggu." Jawab Sayf.

"Kenapa tak hon?"

"Tadi dah hon."

"Masa tu, bos kat mana?"

"Depan rumah awak."

"Ngadalah bos."

"Tak caya pula."

"Tak lah. Bos pun selalu auta."

"Bila?"

Auni diam. Cuba memikirkan bila Sayf pernah menipunya.

"Tak de."

Sayf diam.

"Bos betul depan rumah saya ni ke?" Suara Auni sikit tinggi. Kalut.

Sayf mematikan talian. Dia senyum. Terbayang perangai kalut Auni yang sentiasa mengundang geli dihatinya.

"Boleh dia tak percaya. Tak curious nak tengok pula tu." Kata Sayf sendirian.

"Aku pun dah jadi Auni? Bercakap sendiri?" Tanya Sayf kepada dirinya sendiri.

Dia senyum dan geleng.

"Bos!!!" Jerit Auni sambil menyarung seliparnya.

"Pakai kasut." Arah Sayf. Melaung dari pagar.

PA BosWhere stories live. Discover now