Fontabella 3: Singing For Love [COMPLETE]

Chapter 28

Chapter 28

Recording, writing and remixing songs has been my therapy these days and I have been so obsessed to the point I would lock myself inside of the studio just to get a lone time for my own self.

I gazed at the door when I saw Lucian's head peeking through it.

"You've been so busy with your own music huh?" malambing niyang tono sa akin at pumasok saka isinara ang pintuan bago naupo sa aking tabi. "Labas ka na man, you forgot that you have me as your husband..." he said with pouty lips. Umusog ako para halikan siya sa kaniyang labi.

"OA ka sa part na 'yan. Kinalimutan daw!" ani ko at isinara ang notebook. "Nakakapagod na rin nga magsulat eh, I want to unwind." I said and placed my head over his right shoulder. Ang kaniyang kanang kamay naman ay ipinatong niya sa aking balikat saka ako niyakap gamit ito.

"Let's walk outside. I still have papers to sign this day and maybe tomorrow we will have a little get together huh?" Lucian said, making me lift my face up to him.

"Sama natin sila Lorreal at Andrix." I murmured. Napatingin naman ako sa utong niyang nakabakat sa kaniyang tee shirt at hindi ko napigilang hindi ito kurutin. Napaiktad pa siya sa ginawa ko.

"That hurt as fuck!" he cursed loudly and touched his nipples, akala naman niya natanggal sa simpleng kurot ko.

"Tara lakad na tayo sa labas, kanina pa ako rito eh." saad ko sa kaniya at tumayo na. Maglalakad na sana ako palabas ng pintuan kaso hindi pa rin tumatayo si Lucian at nanatili lang na nakaupo.

"Bakit nakaupo ka pa?" tanong ko.

Nilingon niya ako at ngumiti. "I can't stand up. Hilahin mo all." inabot niya ang kamay niya sa akin at tinitigan ko lang ito at bumalik ang tingin ko sa mukha ni Lucian.

"Please?" he added.

"Arghh!" sigaw ko nang malakas at walang nagawa kung hindi hilahin siya patayo kahit na mas mabigat siya sa akin. Hilig na hilig niya talagang mag-asal bata. Ewan ko ba kung trip niya lang akong gaguhin o kung may topak ba siya sa ulo.

"Promise to stay by my side forever..." he whispered as he pulled me closer into his body with his arms around my shoulder. Ang kaliwang kamay ko naman ay iniyakap ko sa likuran niya at dinama kung gaano katapang ang pabango niyang nanunuot sa aking ilong.

"Oo naman." sagot ko sa kaniya. "Sa garden tayo. I want to watch those butterflies." I said as we walk down stairs. Nagmadali na kami sa paglalakad, akala ko sa pintuan kami sa kusina dadaan dahil doon maraming paru-parong lumilipad pero nagkamali ako.

Hindi ko alam kung pang pito o pang anim na pintuan na ito ng bahay. Halos limang buwan na ako rito nakatira pero hindi ko pa rin kabisado ang bawat sulok nito. Saka ko nga lang nalaman na may underground chambers sila na naglalaman ng mga silid-aklatan.

When I was in my highschool, I love reading lots of books about romance thing. That moment wala pa akong alam kung ano ba talaga ako. I have lots of friends in highschool, my 7th to 9th grade to be exact but when I stepped into 10th grade, doon ko lang nalaman ang mga tunay na kulay ng mga plastik.

I don't know why all of my life I have been surrounded by fake people with sweet tongues. Hindi ko na lang alam ngayon pero masaya naman na ako sa kung ano ang mayroon ako.

"Where are we going, Cian?" tanong ko.

Paglabas namin kasi sa pinto ay may isa pa akong closed dome na nakikita at gawa ang mga ito sa salaming mga pader at ang liwanag ng araw ay pumapasok mula sa itaas pero ang pader nito ay gawa sa matatayog na kongkretong pader.