LOVER series 1 || TREACHEROUS

~43~

●CHAPTER FORTY-THREE●

"Wanna give our story a title?"

_______________________________

RAILEY CADE'S POV

________________
July 6, 2020
Monday, 6:56 AM...

We are on our way to school. Medyo sumakit yung katawan ko dahil sa pinagawa nila sakin kahapon. Sabi nila sakin Cardio lang, pero pinatakbo nila ko sa field ng 17 beses habang may buhat na 30kg bato sa likod ko, 17 daw kasi age ko. They even make me knock down a small coconut tree just by punching it. Nasanay naman ako sa ganito noon, dahil nga pinagensayo kami nila Mommy na makipaglaban gamit katawan namin. I never take it seriously, pero nung last 4 years ng ensayo namin mas ginalingan ko. I was thinking that I can use when someone bother me or hurt me intentionally, I can use my abilities to protect myself. I try different kinds of martial arts, but I aced on taekwando, jiu-jitsu, muay thai, and judo. Also ever since I started training, my reflexes went fast. I can use guns, knives, arnis, samurai, nonchucks, and arrow, I kinda get better at targeting. For a 17 year old boy, I can say that my strength and abilities is not mediocre.

Nung sabado, natapos kong basahin lahat ng impormasyon tungkol sa mga kakilala ko, kasama na dun yung mga kaklase ko. Bilib nga ako sa kanila kasi kumpleto yung impormasyon dun, at may mga impormasyon din na hindi ko alam. Next week, I'll start joining the other Rookies. I'm excited, and nervous at the same time. It's like the first day of school, you don't know who will like or hate you.

"Just let me know when you want me to pick you up" sambit ni Lachlan. Tumango lang ako sa kanya saka na ako bumaba ng kotse.

Nandito na ko ngayon sa may harap ng gate ng school. Didiretso na sana ko sa loob ng mahagip ng mata ko si Ron.

"Railey" pagtingala niya sakin. Agad siyang lumapit sakin at saka ako niyakap ng mahigpit.

"Railey, I'm sorry" sambit niya, mas humigpit pa ang pagyakap niya sakin.

"May...may problema ba?" talaga ang gusto kong itanong, pero gaya ng sabi ko. Kung may sasabihin man siya na dapat ika-sorry, I'll just let him. 

"Sorry, puro laro lang inatupag ko nitong mga nakaraang araw. Sorry, hindi ko man lang natanong kung anong nararamdaman mo, kung ano yung mga iniisip mo. Sorry, kasi dapat ako yung una mong masasandalan pero parang binalewala ko lang yung nararamdaman mo. Kaya lang naman ako nakikipaglaro para sa pustuhan kasi gusto kita ulit ilabas. Para sana mangiti o mapatawa ulit kita, para madagdagan mga happy memories mo sorry Railey." tugon niya. Well.. it isn't what i expected he would apologize for. Bumitaw na siya sa pagkakayakap saka naman niya hinawakan ang mga kamay ko.

"Ayos na 'yon, siguro kinailangan ko rin talaga mapagisa para malaman na kailangan ko ng masasandalan" sambit ko sa kanya.

"Simula ngayon, kung may mga gumugulo man isip mo, sabihin mo lang sakin, makikinig ako" nilipat niya ang isang kamay niya sa pisngi ko. Nilapit niya ang mukha ko sa mukha niya saka niya ako hinalikan sa noo. Ramdam ko ang biglang paginit at pamumula ng mukha ko dahil sa ginawa niya.

What the-magsasalita pa ko eh. I was about to say something. Bakit ayaw bumuka ng bibig ko?

"Tara na sa loob?" anyaya na niya sakin. Napatango tango na lang ako sa kanya.