Locked with a Badboy

3

Hoofdstuk 3 • Megan

"Heb jij een beter plan dan?" zegt Austin. Ik schud mijn hoofd. "Kom Megan! Dan gaan we!" roept hij enthousiast. Gelukkig kunnen we nog zien waar we lopen, dat zal over een paar uur wel anders zijn. Normaal zou ik me niet een eraan denken om eten te stelen uit een kantine, maar we zitten waarschijnlijk nog wel een tijdje hier, honger lijden is niet de beste optie en alleen blijven, terwijl Austin zich vol zit te vreten, is ook niet slim. Wat als er nog iemand in de school zit? Een huurmoordenaar of- "Kom je nou?" Austin klinkt (zoals altijd) geirriteerd en zuchtend loop ik achter hem aan de gang door tot we bij een blauwe deur komen die eigenlijk alleen voor het personeel is. De deur zit niet opslot dus dat is mazzel.

De ruimte staat vol met eten, broodjes, fruit, pakjes drinken, verder niets bijzonders totdat we in de koelkast kijken; waar genoeg chocolademousse in zit voor een half jaar! Gretig pak ik een pakje met chocolademousse, maar voordat ik het kan open maken grist Austin het pakje uit mijn handen. "Heee!" roep ik verontwaardigd "Eerst iets gezonds eten" zegt Austin grijnzend terwijl hij het pakje hoog boven zijn hoofd houdt, zodat ik het net niet kan pakken. Waarom moet dat irritante kind ook net iets langer zijn. "Ryder, geef terug!" roep ik "Of anders?" zegt hij "trouwens de laatste keer dat ik op mijn paspoort keek was mijn voornaam toch echt Austin, Andrews, wat ben je van plan?" lacht hij vals, nogsteeds heeft hij die irritante grijs op zijn gezicht.

"Hmmm, laat me even denken Ryder. Ik gooi je in de vriezer en ik wacht net zo lang totdat je een ijsblokje bent, dan haal ik je eruit en zaag je in kleine stukjes die ik laat pureren en dan bij elkaar gooi in een stoofpot, die prut laat ik verbranden en dan- " "Mooie praatjes!" onderbreekt hij me "Maar je kan niet tegen mij op, ik ben veel sterker dan jij!" Ik kijk hem kwaad aan "Dat zullen we nog wel eens zien!" sis ik tandenknarsend. Met een snelle beweging gris ik het pakje chocolademousse uit zijn handen en ren zo snel als ik kan de kantine uit.

Austin zit me natuurlijk op de hielen, maar ik geef niet op! Ik ren langs de tafeltjes in de aula en duw stoelen om om het hem moeilijker te maken. Austin houdt me met gemak bij en dat beseft hij ook, als ik struikel over een stoel (die daar niet had moeten staan) is het voorbij. Ik verlies net niet mijn evenwicht, maar in die tijd heeft Austin mijn armen gegrepen. Austin komt dichterbij en fluisterd in mijn oor "Ik heb je!" Als laatste poging trek ik heel snel mijn ene arm terug, terwijl ik met mijn andere arm tegen zijn borst duw, om hem zo zijn evenwicht te laten verliezen, maar hij zet zijn voet zo neer dat ik dit keer echt stuikel en hem alsnog laat vallen.

Ik val bovenop het pakje chocolademousse en voel dat mijn witte t-shirt helemaal is verpest. Ik kreun en geef Austin een stomp, hij ligt bovenop me en ik kan niet weg. Ik voel zijn abs door zijn shirt heen tegen mijn buik, weer geef ik hem een stomp "Ga van me af dude! Hoeveel weeg je wel niet."  Austin grijpt mijn polsen en houdt ze met een hand vast "Ik denk niet dat het slim is om me in deze positie te beledigen, Andrews" zegt hij gemeen grijnzend "Wat ben je van plan, Ryder?" Ik probeer me los te trekken, maar het is onmogelijk. Hoe sterk is hij wel niet. "Ga je je verzetten?" zijn andere hand begint me te kietelen. "Austin!!!!! Stop!" ik gil het uit. Austin begint te lachen, en stopt even "Ik zal je loslaten, maar eerst moet je zeggen dat ik, Austin Ryder de knapste jongen is van de school." Ik kijk hem aan en roep "Nooit!" Austin begint me weer te kietelen. 

"Ik wacht" zegt hij grijnzend "AustinRyderisdeknapstejongenvandeschool" zeg ik zo snel als ik kan. Meteen laat hij me los en gaat van me af. "Dankuwel!" zeg ik terwijl ik hem zo boos mogelijk aan kijk, ookal kan ik niet echt boos worden op hem.

Austin begint keihard te lachen.
Wacht maar Ryder ik krijg je nog wel.