16

10.4K 652 63
                                    

Hoofdstuk 16 - Megan pov

Ik ben best zenuwachtig, straks geloven ze ons niet! Het is namelijk niet zo'n geloofwaardig verhaal. Opgesloten zitten op school is één ding, maar ook nog bijna vermoord worden door en gestoorde gymleraar, klinkt een heel stuk absurder!

Ik knijp kort in Austin's hand, want ik merk dat hij ook zenuwachtig is. "Het valt vast mee" stelt hij me gerust en met die woorden stappen we de verhoorkamer binnen.


In de kamer staat niet meer dan een bureau en 4 bureau stoelen. Aan het plafond hangt een kleine gloeilamp die de kamer maar half verlicht. Het creme behang aan de muren zit er nog maar half op en er zitten rode vlekken in, gezellig! (cynisch)

"Ga zitten" zegt de man met het zwartje jasje. We volgen zijn voorbeeld en gaan tegen over hem zitten aan het bureau. "Vertel op" zegt hij


Ik kijk naar Austin, Austin kijkt naar mij. Niemand zegt iets. "Nou?" de man begint ongeduldig te worden. Maar wat moeten we zeggen? Uiteindelijk, onverwachts doet Ash zijn mond open, langzaam begint hij te vertellen.

.....


Als Ash klaar is zucht ik. Het verhaal is verteld, het zit erop! "Mooi" zegt de man "Klopt het wat, de jongen heeft gezegd?" Austin en ik knikken.

Het is even stil, de man schraapt zijn keel luid. "Jullie maken het me moeilijk, we blijven hier net zolang zitten tot jullie de waarheid vertellen!"

"Wat?? We hebben alles eerlijk verteld! Waarom gelooft u ons niet?" roept Ash verontwaardigd. De man gebaart met zijn handen dat Ash rustig moet blijven, "Luister" zegt hij "Als het klopt jongeman, wat jij zojuist hebt verteld, waar is meneer Pihp dan?"


Ik frons "Wat bedoel je? Dat hebben we gezegd, we hebben een boekenkast op hem laten vallen. Waarschijnlijk ligt hij bewusteloos in de bieb!" De man grijnst "Jullie kunnen het mooi verzinnen, in de bibliotheek is geen spoor van meneer Pihp gevonden. De boekenkasten staan gewoon rechtop en alles ligt op zijn plek. Dat betekent dat jullie liegen!" Hij kijkt ons doordringend aan.


"Dat kan niet!" schreeuw ik. Mijn bloed begint te koken van woede. Hoe kan die man ons beschuldigen van liegen? Waar is meneer Pihp gebleven? En wat gaat er nu met ons gebeuren? Tijd om na te denken krijg ik niet.


"Ik weet wel wat er gebeurt is!" voor de deur staat een lange, brede man met een grijze puntige baard. Meneer Pihp!

Pihp loopt de kamer binnen en gaat zitten naast de man met het zwarte jasje. "Vertel op" zegt de man koeltjes. Meneer Pihp grijnst vuil naar ons en begint te vertellen.


"Het begon een week geleden, meneer de agent. Buiten sneeuwde het en ik was bezig de gymzaal op te ruimen. In het lokaal boven mij hoorde ik kabaal. Ik sloot de gymzaal af en liep naar boven, waar ik de bron van het geluid probeerde te vinden. Toen ik door het raam keek van een van de lokalen zag ik deze kinderen staan. Ze waren luid aan het praten en ik zag een wapen op tafel liggen. De muren van het lokaal waren volgespoten met grafitti en dat meisje legde de laatste hand aan het vandalisme." Pihp kuchte even "Ga verder" zei de Agent.


"Oh ja, waar was ik" vervolgde Pihp zijn verhaal "Het meisje was grafitti aan het spuiten op de muur. Ik wilde binnen komen, maar ik stootte tegen een muur aan ofzo. De kinderen liepen naar de deur en ik maakte dat ik weg kwam. 5 dagen lang heb ik mezelf opgesloten in de gymzaal, bang om vermoord te worden. Ik kon niet naar buiten, omdat we ingesneeuwd waren."


Pihp grijnsde even naar me, die zelfvoldane kwal!


"De laatste dag besloot ik dat het genoeg was ik liep naar boven om een hartig woordje met de kinderen te spreken. Ik weet niet wat ik dacht. Ze vielen me aan, maar ik kon het pistool bemachtigen! Ik had stiekem de kogels eruit gehaald en deed alsof ik ze onder schot hield, maar een liep weg en ging de politie halen. De andere twee hebben me bewusteloos geslagen. Ik werd wakker en ben naar beneden gerend om zo snel mogelijk de politie te vertellen wat er echt gebeurt is!"


De ondervrager kijk onze richting op "Nou kinderen, klopt dit?" Ik wilde nee zeggen, maar voor ik kon antwoorden zei hij "Natuurlijk klopt dit! Elk detail klopt. De grafitti, het pistool zonder kogels. Geef maar toe jullie straf zal niet al te hoog zijn!"


Ik kan mijn oren niet geloven, hoe kan een politieagent zo dom zijn?


Hoi allemaal!

Bedankt voor het lange wachten. Ik had totaal geen inspiratie! Het verhaal is nog niet afgelopen!!!!

Laat weten wat je ervan vindt! Ik ben benieuwd!


Groetjes Zoë

Locked with a BadboyWhere stories live. Discover now