Locked with a Badboy

17

De ondervrager kijk onze richting op "Nou kinderen, klopt dit?" Ik wilde nee zeggen, maar voor ik kon antwoorden zei hij "Natuurlijk klopt dit! Elk detail klopt. De grafitti, het pistool zonder kogels. Geef maar toe jullie straf zal niet al te hoog zijn!"

Ik kan mijn oren niet geloven, hoe kan een politieagent zo dom zijn?

Ik kijk naar Austin, Austin kijkt naar mij. Wat nu? We zitten in de problemen, we zullen de gevangenis in moeten! En we zullen er nooit uitkomen! Ik wil niet naar de gevangenis, ik moet mijn studie afmaken en ik wil trouwen en ik wil kinderen en ik wil gewoon een mooi leven en een leuk gezin en, en, en...

Even vergeet ik dat Ash ook nog in de kamer zit. "Meneer" zegt hij "Pihp is een smerige leugenaar! We spreken de waarheid, u moet ons geloven. Megan, laat je arm eens zien" Nu zijn alle ogen op mij gericht.

Ik schuif mijn mouw omhoog en laat iedereen mijn arm zien, die vol blauwe plekken en schaafwonden zit. "Ziet u" vervolgt Ash zijn verhaal "Dit is door Pihp gedaan, Austin heeft ook zulke blauwe plekken!"

Even lijkt de agent te twijfelen, maar dan "Ach, dat zullen ze zelf wel gedaan hebben, je weet hoe de jeugd van tegenwoordig is. Vechten, slaan, schoppen en bijten! U dat joch geloven vanwege een paar schrammetjes!"

Ik kan gewoon niet geloven wat die rotte kersenpit zegt! Maakt hij een grapje? De agent knikt instemmend naar Pihp en schrijft iets op zijn notitie blok. Pihp kijkt ons aan. Als zijn blik op mij valt steekt hij zijn tong uit. Kinderachtig hoor!

Ik steek mijn tong terug uit, maar net op dat moment kijkt de agent op. "Waar denk je dat je mee bezig bent jongedame?" zegt hij. GRRR...

Pihp kijkt naar mij en grijnst. Wat een rottige oude....

AUW!

Pihp heeft me onder de tafel door een schop gegeven. Dit kan je toch niet menen?! Ik moet me inhouden om niet te schreeuwen, en het lukt maar net. Mijn been klopt en er komt een rode waas voor mijn ogen. Nu is hij te ver gegaan! Dit was de druppel!

Elke spier spant zich in mijn lichaam, die arrogante kwal! Ik probeer rustig te blijven, maar van binnen kook ik gewoon van woede. Ik schreeuw en bal mijn vuist.

Voor ik het weet sla ik recht in Pihp's gezicht.

Stilte

Iedereen kijkt naar mij. Mijn gezicht wordt langzaam rood. Oeps...

Pihp grijnst zelfvoldaan naar me. En Austin en Ash kijken me aan alsof ik gek ben geworden. Wat heb ik gedaan. Stom Stom Stom Stom Stom!

"Ik heb genoeg gehoord" zegt de agent. Hij staat op en neemt Austin, Ash en ik mee. Pihp blijft zitten, met nog steeds die rot grijns op zijn gezicht (en een blauw oog.)

"Ik haal straks een icepack voor u" zegt de agent "Dankuwel, gelukkig kan ze niet heel hard slaan." zegt Pihp en samen lachen ze even.

Nog even en die agent heeft straks ook een blauw oog! Wacht maar af!

"Waar gaan we h-" "STILTE!" kapt de politieagent Ash af. We lopen een lange gang door. Een trap op, links, rechts, weer een gang. Alles lijkt hier op elkaar, grijs en lelijk. We stoppen voor een metalen deur met zware vergrendeling erop. De agent haalt een sleutelbos uit zijn zak en doet de deur langzaam open.

We worden opgesloten, ik weet het nu zeker.

We lopen langs allemaal kleine kamertjes met tralies ervoor. In de kamertjes zitten mensen met tattoo's en littekens. Sommige missen tanden of lichaamsdelen anderen zijn half stoned. Kortom een fijne plek (niet dus!)

De agent doet een "hok" voor ons open en Ash en Austin lopen naar binnen. Als ik de cel in wil lopen wordt ik tegen gehouden. "Dacht het dus effe niet, jongedame" zegt de agent hoofdschuddend. Ik kijk hem vragend aan, word ik vrijgelaten dan?

Hij doet de deur dicht en opent een kamer precies tegenover de cel van Ash en Austin. Ik had het fout. Ik mag natuurlijk niet bij jongens in dezelfde cel. Fijn! Dan zit ik in mijn eentje.

De agent houdt de deur voor me open en ik blijf staan

"Lopen!" gromt de agent " Oh, en eh, veel plezier met Helga" grijnst hij naar me. Hij duwt me de donkere cel in en doet de deur opslot.

Helga?! Waar heeft hij het over?

Helaas ben ik bang dat ik dit snel ga ontdekken... Een laag gehijg komt uit de rechter hoek van de cel. Een grote gestalte komt dichter en dichter bij!

Help! Help! Het zweet druipt in mijn nek! Wat nu? Ik word straks vermoord door die Helga. Adem in, Adem uit, Adem in, Adem uit. Megan, rustig worden nu. Adem in, Adem uit, Adem in, Adem uit. Nee, het werkt niet! Ik schuifel naar achteren en druk me tegen de muur aan. Zo mag het niet eindigen! Het gehijg wordt luider en luider.

Ik slaak een kreet en dan wordt alles zwart voor mijn ogen...

Hallo Allemaal,

Heel erg super duper bedankt voor het lezen van dit hoofdstuk!

Laat weten wat je er van vond! Heb je een idee of commentaar? Schrijf het hieronder op in de comments!

Like, Deel en comment, Dan maak je me heel erg blij!

Groetjes Zoë