Cinayet | Texting

3.4

⚡️

Sınır hakkında gerekli açıklamayı önceki bölüm yaptım, o yüzden sınırla ilgili yorumlarınızı ona göre yaparsanız sevinirim.

Sınır: 1000 Oy - 150 Yorum

Sınır geçmeden bölüm gelmeyecektir ❤️

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın, iyi okumalar 💐

⚡️

"Ne ?"

O kadar şakın görünüyordu ki gerçekten hatırlamasam inanırdım şaşırdığına. Revirde uyandığımda merdivenden düştüğüm andan bardaki güne kadar her şeyi görmüştüm. Hayal gibiydi ama görmüştüm. Beni yolun ortasından çeken Barlasın aslında Karel olduğunu hatırlamıştım.

"Ne demek ne ? Hatırlıyorum diyorum sana. Beni yolun ortasından sen çektin. Sesinden tanımıştım seni ama şu an sesin farklı. Ayrıca her zaman yanıma geldiğinde gözlerin kahverengiydi. Beni kurtardığın gün o yüzden gözlerine şaşırmıştım. Sesin sendi ama gözlerin maviydi."

Aklımda dönüp duran her şeyi düşünmeden anlattım ona. Şaka gibiydi, hatırlıyordum onu ama sesi farklıydı, gözleri farklıydı. Kendimi Barlas'la konuşuyor gibi hissetmiyordum ama o olduğuna emindim. Beni yoldan çektiğinde sesinden anlamıştım o olduğunu, sonra gözlerini görmüştüm. Her zaman gördüğümüm aksime gözleri maviydi.

"Rüya, ben Barlas değilim."

Tabi ya, bende Rüya değildim zaten !

"Hatırlıyorum diyorum sana, neden hala yalan söylüyorsun ?"

Hatırlıyordum işte, artık saklamasına gerek yoktu ki. Karşımda durmuş gergince saçlarını karıştırıyordu. Bir süre sessiz kaldıktan sonra çantasını alıp bana döndü.

"Çantanı al gidiyoruz. Her şeyi doğru düzgün anlatacağım sana."

Buna dünden razı olduğum için hemen sıramdan çantamı alıp ona döndüm.

"Gidelim."

Başımı sallayarak onayladım. Birlikte sınıftan çıktığımızda Asya nefes nefes karşıma dikildi.

"Rüya, aklımı mı alacaksın sen benim ? Kendine daha yeni geldin."

Şu an umrumda olan tek şey bayılmamdı galiba.

"Asya, şimdi değil. Sonra konuşuruz, gitmem lazım."

"Ne dersem diyeyim dinlemeyeceksin zaten."

Dedikten sonra yanımdaki Karel'e dönüp konuştu. Belki de Barlas demeliydim artık.

"Ona dikkat et tamam mı ?"

Karel başını salladıktan sonra belimden ittirerek beni okuldan çıkardı. Okuldan çıkmış yürürken telefonunu çıkartıp birisini aradı ve konuşmaya başladı. Bense sessizce ilerliyordum aklımda ki sorularla. B

"Alo."

"Sakin ol, o iyi. Kendisine geldi."

"Sus artık, her şeyi hatırlıyor. Artık saklamanın bir anlamı yok, okulun ordaki parka gel."

"Evet ve aynen söylediğin gibi oldu. Hemen gel yoksa kendim anlatacağım."

"Tamam bekliyoruz, görüşürüz."

Benden bahsediliyordu ama konuya o kadar uzaktımki hiç bir şey anlamamıştım. Kafamda ki sorulara sürekli bir soru daha ekliyordum. Düşündükçe daha fazlası geliyordu aklıma. Okulun biraz ilerisinde ki parka geldiğimizde Karel veya Barlas her kimse beni boş bir banka oturtup kendiside yanıma oturdu.