Kantinde her zaman ki yerimizde
otururken her zaman ki
ben gibi davranamıyordum.
Şaşkınlıktan sonra korku her yerimi kaplamış ve ben sadece sesiz kalarak kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.
-ben tam saat üçte mezarlıkta olacaktım. Gece aynaya bakmaya korkan ben ,mezarlıkta olacaktım.- gerçekten komikti ve korkunç düşünmeden edemiyordum.
Ne yapacaktım eğer dediklerini yapmazsam bir hafta boyunca okul benimle uğraşacaktı ve kimse onlara karşı gelmezdi özellikle kızlar bizim gruptan birini parçalayacak kadar kıskanıyor ken.
"O kadar düşünme bizde yanında olu caz" diyen gamzeye baktığımda
"Korkuyorum" dedim dudak büzerek onlarında korktuğunu biliyordum ama gelmezlerse mezarlıkta tek başıma korkudan öleceği mide biliyordum.
"Hortlak karşımıza çıkarsa ne yapmamız gerekir" diyen ecrine yine o ekşimiş gibi olan bakışımızı yapıyorduk
"onun lada arkadaş olursun"dedi eylül
ecrin gülerken eylül haykırdı haykırması gülme sesiyle karışımı gibiydi ve insan ister istemez gülüyordu tıpkı şimdi güldüğümüz gibi gülme sesleri kendini sessizliğe bırakmıştı.
"Bu aralar nasılsın"diyen Tansuya bakıp
"aynı "dedim
evet hala aynıydım kabuslar görüyordum kelebekler her hafta ziyaretime geliyorlardı her şey aynıydı hiçbir şey değişmiyordu ve ben hala neden bu olayların sadece benim başıma geldiğini merak ediyordum.
"gece gidiyoruz" diyen uygara baktığımda sadece tamam anlamında kafamı sağlayabildim.
Duş aldıktan sonra uykudan gözlerim kapanıyordu telefonumun alarmını kurduktan sonra yüzümü okşayan farklı bir dokunuşla kendimi uykuya teslim ettim.
Her yer karanlıktı ve her yer köpeklerle doluydu sadece bana bakıyorlardı karanlıkta bile parlayan gözlerini görüyordum daha çok yaklaşan köpek sesleri beni korkutuyordu biraz sonra koşan küçük bir erkek çocuk bana doğru geliyordu içimdeki ses onu kurtarmam gerektiğini söylüyordu. bir anda kucağıma atlayan çocuğu alıp koşmaya başladım arkama döndüğümde az önce bana bakan köpeklerin yeni gelen köpeklere saldırdığını gördüm fakat hala arkamdan koşuyorlardı koşmaya devam ettim hiç korkmadan
sadece o çocuğu kurtarmak istiyordum. kucağımda olmasına rağmen ağır değildi bu da benim daha hızlı koşmamı sağlıyordu.
önümü kesen köpekler yüzünden durmuştum gözleri karanlıkta parlak siyah değildi ateş kırmızısı gibiydi az önceki köpekler gibi değillerdi kötü oldukları belli oluyordu mesaj veriliyorcasına uğurluyorlardı....
Yine çığlık atarak kalkmıştım uyandığımda ter içindeydim anlamını bile bilmediğim rüya beni eskisi kadar artık kokmuyordu fakat yine korkmuştum.
Yine aynı rüyaydı hep benzer rüyalar görüyordum hep çocuğu korumam gerekiyordu yastığımın altındaki telefonumu aldıktan sonra saate baktım alarmın çalmasına az kalmıştı alarmı iptal ettikten sonra yavaşça yatağımdan kalkıp kulağımı kapıya dayadım uyuyor olmalıydılar ses yoktu.
siyah pantolonumu ve siyah düz tişörtümü giydikten sonra siyah converslerimi giyip akşam hazırladığım siyah çantamı alarak sesiz bir şekilde ip merdiveni aşağı sarkıttım yavaşça aşağı indikten sonra annemin ne zaman dışarı çıkarken kısmamı istedi parfümü unutmuştum yukarı çıkarsam ses çıkarabilirdim "bir daha unutmamalıyım" dedikten sonra arkamı dönüp sessiz ve hızlı adımlarla dışarı çıktım arabayı gördükten sonra rahatlamış bir şekilde arabaya bindim.
