Hala şaşkındım o vardı hep karşıma çıkan kisi tam karşımdaydı ne yapacağımı bilemiyordum çok şaşkın ve korkuyordum.
Hala bana bakıyordu gözlerindeki farklı bakışlar hala üzerimde geziniyordu oturduğu yerden yavaşça doğrulup kalkarak bana doğru yürümeye başladı korkuyordum ne yapacağımı bilemiyordum bur dan hemen gitmem gerekiyordu bur da kalmak istemiyordum arkamı dönüp hızla koşmaya başladım koridora çıkıp hızla koşmaya devam ettim merdivenlerden hızla inerken herkese çarpıyordum herkes arkamdan söylenirken onlara cevap vermeden daha hızlı koşuyordum suçlu olduğumu bildiğim halde arkamdan söylenmesi sinirlendirmişti arkamı dönüp baktığımda arkamdan gelmediğini anlayınca rahatlamıştım.
Kimseye görünmeden okuldan çıkmalıydım hızla merdivenleri inmeye devam etmiştim ki birine çarpmamla irkildim ayağım kaymıştı vücudum sertçe merdivenlere değiyordu çok fazla canım acıyordu bir yere tutunamıyordum dengemi sağlayamıyordum canımın ağrıması bağırmama neden oluyordu vücudum ağırlaşmıştı vücudum sert ve soğuk mermerde dururken adımla seslenen tanıdık sesleri ,çalan zil sesini ve onunla beraber ayak seslerini duyuyordum gözlerim açıktı fakat her yeri bulanık görüyordum merdivenden hızla yukarı çıkan kişiyi gördüğümde gözlerim şaşkınlıktan büyümüştü bu o kişiydi sınıfta gördüğüm kişi ondan korktuğum için kaçtığım kişi az önce yukarıdayken nasıl olur da aşağıdan gelebiliyordu korkuyordum bayılmış numarası yapmalıydım gözlerimi kapatıp hiç hareket etmemeye çalıştım
Birinin kollarındaydım kimdi?
O olamazdı değil mi?
"Korkma" dedi yumuşak sesiyle
Ses tonu tanıdık değildi gözlerimi yarı aralamaya çalışmama rağmen o olabileceğini düşünüp hemen kapattım.
vücudum ürperiyor ve üşüyordum vücudumdaki ağrıların gittikçe fazlalaştığını hissedince inledim
"İyileşeceksin çimen" dedi tanımadığım ses tonundaki kişi
Vücudum yavaşça yumuşak bir yere değince yeniden inledim vücudum çok ağrıyordu gözlerimi açmaya çalışınca boğuk bir görüntüyle karşı karşıyaydım siyah giyinmiş biri benimle ilgileniyordu gözlerimin üstünde hissettiğim el ile uykumun en şiddetli halini hissettim ne kadar çabala samda gözlerim pes etmişcesine kapandı...
***
Canım çok sıkılıyordu merdivenden düşmemin ardından iki gün geçmiş ve ben sıkıntıdan delirmek üzereydim herkese iyi olduğumu söylememe rağmen bana inanmıyorlardı annem bile bana çok iyi davranıyordu'ki annem asla bana iyi davranmaz aksine beni hep sinir eder di' babamı ise iki defa yanıma gelmiş iyi olup olmadığımı sormuştu.
Ailem benimle hep ilgili gibi görünmeye çalışsada beni o kadar sevmediklerini biliyordum annem bana hamileyken beni aldırmak istemişti bunu halamdan duymak canımı daha çok acıtmıştı annemin halamı sevmemesinin bir dedenide buydu babam beni istemişti fakat bana olan davranışları beni o kadarda istemediğinin bir kanıtıydı en kısa zamanda onlardan kurtulmak ve arkadaşlarımla çok güzel bir hayata başlamak istiyordum gözlerimden sıcak bir göz damlası düşerken lanet etmiştim neden beni bu kadar istemiş tiki annemin beni sevmeyeceğini bildiği halde neden bu kadar benim doğmamı isteyen anneannemi anlayamıyordum beni o kadar sevmediğini biliyordum fakat neden bu kadar beni istemişti anlayamıyordum.
Pencereye değen damlalar düşüncelerimi kovmama neden olmuştu pencereye doğru yürüyüp perdeyi çektiğimde gözlerimde hala sıcak ve yavaşça yanağıma süzülen gözyaşlarımı hissedebiliyordum. Gözyaşlarımı elimin tersiyle silip havada uçuşan kuşları görünce yine gülümsemiştim.
