Tenime değen rüzgar beni daha güçlü yapıyordu. Etrafımda yıkık dökük binalar vardı nedenini bilmediğim bir nefret vardı içimdeki sinir bütün bedenimi ele geçirmiş herkesi öldürebilecek kadar şiddetlenmeye devam ediyordu. Buğazımda
hissettiğim düğüm konuşmama engel oluyordu. Gözlerimden akacak olan yaşları engelliyordum. ben zayıf karakterli biri değildim. Sadece istediğim intikamımı almaktı. Ama ne için, neden olduğunu bilmiyodum. Üstümdeki deriden olan elbiseler etrafımdaki yer altı şehrini defalarca görmüş gibiydim ama neresi olduğunu sorarsanız diyebileceğim tek şey dünyada olmadığımdır. Arkadan tanımadığım sesler ve ağlama bağırma sesleri
nedenini bilmeden canımı çok acıtıyordu
Sadece anladığım tek kelime bir kızın
"öldü"
demesiydi...
