Chapter 33: Savannah

2.6K 160 2
                                    

They found him, they found his body... I saw his body right now, lying in front of me. walang buhay at sobrang putla niya, he still looks beautiful though.

Hindi ko mapigilang hindi mapahagulgol ng iyak sa nakikita ko ngayon. I can't believe he died! Why did he died?! Bakit?!

"AAAAAAAAGHHHH! GARAM- M-my Garam..." sabay hawak sa pisngi niya. "Please wake up? You're just pranking me diba? Garam? Please? Maawa ka sakin."

"Garam naman... please wake up, I'm begging you." I pleaded and pleaded, maybe panaginip lang to? Or some prank and jokes para mapaiyak lang ako? "Garam... ano na ang gagawin ko?"

"How am I suppose to continue in living if I lose you like this?" hinawakan naman ng reyna ang balikat ko. she was also crying sabay iling.

"Solaria dearie... he's...he's really gone."

Lahat na mga kilala namin ay nag-iyakan. Solaris hold my hand and hugged me, "Sister, be strong. Kaya mo to, he wont like it kung palagi ka nalang iiyak."

"T-tama y-yung kapatid mo Princess, please d-don't cry anymore." Pagsang-ayon ni Stella, at niyakap din ako. Lumapit naman si Pacifcia...

"He's happy as long as you're happy. Kaya ngumiti ka na princess..." comfort ni Pacifica. Nagsulapitan naman sina Evan at Luca.

"We regretted not guarding him... he's a good... and a helpful friend." Naluluhang sabi ni Luca.

"Wag nga kayong mag-iyakan. Naiiyak din ako eh, wag ka na umiyak princess." Sabat ni Evan. "Baka magalit yun samin dahil pinapaiyak ka namin lalo."

Kumalma naman ang sitwasyon pero ako ay hindi parin, nagpatuloy parin sa pagluha ang mga mata ko. The last time I cried like this was in my past life.

"We found him sa pinakadulo ng kweba, it looks like he was trying to escape. Pero a large rock hit his head..." paliwanag ni Gavin saamin. Why... pwede naman ako... ang yung namatay... diba?

I can't bear to stare at his cold body the whole day kaya nagdecide akong bumalik sa mansion namin. Tinry nga akong pigilan nina Solaris but I insisted.

I rode home gamit si Gamma, walang tao sa mansion dahil andon lahat sa mining site namin. I went to my room and cried the whole day...

All I rememeber is him smiling nung hinatak ako ni Kale, why was he smiling? Gusto niya bang mamatay?! I could have gone with him...

Wala na akong pake kung ano ang nangyari sa katawan ni Kale, as long as I killed him gamit ang sariling kamay ko. I stood up and stared into an empty space...

"Why did he have to die...? Bakit? Sobrang laki na ba talaga ng kasalanan ko at nagka-karma ako?!" I shouted out of the blue.

"ALL I DID WAS AVENGE MY DEATH! It was a fair situation, why? Bakit namatay yung pinakakamahal at pinakapaboritong tao ko? he- he didn't do anything wrong did he? He was kind!"

"He was the best thing that ever happened, meeting him was the best. Pwede naman ako nalang ulit eh, wag lang si Garam...please hear my wish. Help my lover come back to life..."

The room is dark, sakit at pighati lang ang nararamdaman ko't wala ng iba. i... I only need him alive. "Please... grant my wish. One last time-

"Your wish is quite bold and daring, child." Napaangat agad ang ulo ko at may nakitang isang babaeng may mahabang buhok, she has green leafy hair and has some beautiful eyes.

"Hindi mo ba alam, sobrang hirap ng wish mo?" buntong hininga niya sabay iling iling. "Madalas ka nga lang humiling eh yung mahihirap pa."

Her voice sound familiar. Siya yung... tumulong sakin na makabalik sa nakaraan. "M-maybe you can turn me back again-

My Impostor Twin SisterTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon