chocolate pudding ✓

5

stay by rihanna

*

"hareketlerindeki
bir şey bana sensiz
yaşayamazmışım
gibi hissettiriyor"

*

Jeon Jungkook

"Bugün gelmeyecek mi?" diye homurdandığımda Lisa bıktığını belli edercesine ofladı. "Düne kadar ağzından sevgililerine dair laf alamazdık, şimdi sadece Taehyung'dan bahseder oldun."

Evet, haklıydı. Kurdum yüzünden düşündüğüm tek şey o oluyordu. Çünkü ne hissettiğini anlıyordum. Sürekli olarak onun nasıl olduğuyla ilgili şeyler söylüyordu kurdum. Elimde değildi.

Bakışlarımı kafeteryanın girişine diktim. Jennie'nin benden bir şey gizlediğini düşünüyordum. Dün Taehyung'la ilgili ne sorsam beni cevapsız bırakmış ve Mark'tan uzak durmam için de onun bunu istemediğini söylemişti. Ama benim içgüdülerim fazlasıyla güçlüydü. Yalanlarla beni geçiştirdiği çok belliydi.

Koç konusunda babamla konuşmuştum ama onun bana dediği tek şey Taehyung'u çok sevdiği ve yakın zamanda ailesi ile de tanışmak istediği olmuştu. Sanırım bu aralar şanslı olduğum tek konu da buydu.

Ailemle uzun zamandır aram bozukken ruh eşimi bulduğumu onlara söylemem bir anda aramızdaki buzları eritmiş, eskisi gibi olmamızı sağlamıştı. Muhtemelen benim adım atmamı bekliyorlardı bunca zamandır. Beni bunaltmaktan çekinirlerdi.

"Bak, o kurduna söyle çok biliyorsa gelsin kendisi bulsun Taehyung'u."

"Cidden ister miydin kurdumu bırakmamı?"

"Yok, biz almayalım." dedi Jennie ellerini iki yana sallayarak. Onlara bir şey belli etmemek için sırıttım. Bu aralar çok fazla düşündüğüm başka bir şey de yılların önce olanlardı. Yaşadığım şeyleri tekrar tekrar hatırlamaktan nefret ederdim.

"Hoseok geliyor."

Yugyeom sevgilisini karşılamak için oturduğu yerden kalkarken sandalyemi hafifçe geriye yatırdım. Şimdi kapıyı daha net görebiliyordum. İçeri giren Taehyung'u da.

"Bana bu yüzden söylemediniz değil mi?"

"Üzgünüm ama canım kıymetli benim." Jennie ile boş laf edecek halim olmadığından Seokjin Hyung'a döndüm. "O haklı Jungkook. Ayrıca Taehyung sana söylememizi istemedi. Hayatına daha yeni girdin ve her şeyden haberin olmak zorunda değil."

"O benim ruh eşim."

"Tek bahanen de bu."

Ayağa kalkıp her an geri dönebilecek gibi duran Taehyung'a ilerledim. Sinirliydim çünkü kaşının hemen üstünde bir yara bandı vardı.

Korkutma.

Derin bir nefes alırken gülümsemeye çalıştım. Elinde tuttuğu sırt çantasına kaydı bakışlarım. Kötü görünmüyordu. Ama kaşındaki o yaranın sebebi Mark'tı. Biliyordum.

"Yaralandın ve bana haber vermedin mi?"

"Beraber mi yaralanacaktık haber verince?"